UWV en ggz-instellingen werken slechts beperkt samen om de arbeidsparticipatie van mensen met psychiatrische stoornissen te bevorderen. Dit ondanks samenwerkingsafspraken die UWV en GGZ Nederland in 2012 hebben gemaakt. Bovendien is onbekend of die samenwerking ertoe leidt dat mensen met een psychiatrische stoornis vaker werk vinden of behouden.
Dit blijkt uit een onderzoek uitgevoerd door het UMCG, in opdracht van UWV en GGZ Nederland.
“Medewerkers weten elkaar niet te vinden”, constateert UMCG-onderzoeker Anja Holwerda. UWV’ers en medewerkers van ggz-instellingen willen wel met elkaar samenwerken, maar ze weten niet hoe dat in de praktijk moet. Een deel van het probleem ligt in het feit dat het thema arbeid niet in de financieringsstromen van de ggz zit. Daardoor combineren zij de behandeling van mensen met een psychische stoornis niet altijd met gerichtheid op werk.
De samenwerking hangt vaak af van enthousiaste, individuele werknemers aan beide zijden, volgens de onderzoeker. Zij adviseert dan ook om de samenwerking tussen UWV en ggz-instellingen anders te regelen en structureel periodiek overleg te organiseren tussen groepen professionals van beide. “Zo kan worden voorkomen dat de samenwerking helemaal stopt als er een professional wegvalt.”
Wederzijdse bereidheid
Wat ook meespeelt, is dat UWV’ers en ggz-medewerkers niet weten wat de expertise van de andere partij is. Ook is de wederzijdse informatievoorziening over cliënten een lastig punt, onder meer in verband met privacy.
Of die moeizame samenwerking tot gevolg heeft dat mensen met een psychiatrische stoornis werk vinden, is onbekend. Dit houden de organisaties niet bij. Holwerda: “Als iemand uit een uitkering uitstroomt naar werk, is niet altijd duidelijk waardoor dat is gebeurd. Het is de bedoeling dat we dat in de toekomst gaan onderzoeken.”
Visitekaartjes
Om de samenwerking tussen professionals van ggz-instellingen en UWV te bevorderen, doen de UMCG-onderzoekers enkele aanbevelingen. De organisaties moeten vaste eerste aanspreekpunten benoemen. Ze moeten structureel regionaal overleg tussen professionals van beide organisaties faciliteren en organiseren. De medewerkers moeten bovendien worden gestimuleerd om visitekaartjes uit te wisselen via de cliënt, zodat hij de eigen regie in de samenwerking kan behouden.
UWV en GGZ Nederland zetten in op samenwerking vanwege het financiele belang om mensen met een psychiatrische stoornis aan het werk te houden of aan het werk te krijgen. Het productiviteitsverlies door ziekteverzuim bedraagt jaarlijks ruim 7,9 miljard euro. In 2009 hadden ruim van zeven van de tien ingestroomde Wajongers een psychische stoornis. Ditzelfde gold voor 36 procent van de mensen met een WAO- of WAZ-uitkering.
