Ziekenhuizen zijn vanaf 1 januari 2017 medeverantwoordelijk voor de juiste registratie van de ICD-10 diagnosecodes. Dat heeft de NZa bepaald. Nu geldt die verantwoordelijkheid alleen individuele medisch specialisten.
Instellingen zijn sinds 1 juli 2015 verplicht om de ICD-10 diagnosecodes te gebruiken bij de gegevensaanlevering voor het DBC-informatiesysteem (DIS). De verantwoordelijkheid voor het juist registreren van de ICD-10 diagnosecodes werd door Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) bij de individuele medisch specialist gelegd.
Protest
De Federatie Medisch Specialisten protesteerde fel tegen deze regeling. Volgens de Federatie wordt registratie in de praktijk vaak gedaan door een medisch codeur van het ziekenhuis of via de informatiesystemen van het ziekenhuis op basis van de medische diagnose die de medisch specialist vastlegt. Daarmee is de instelling volgens de Federatie automatisch medeverantwoordelijk. De instelling en de medisch specialist zijn gezamenlijk verantwoordelijk voor de juistheid van de registratie van de ICD-10, vindt de Federatie.
Dit argument is nu door de NZa gehonoreerd, meldt de Federatie. De Federatie spreekt dan ook van “goed nieuws voor medisch specialisten”.
Betere beleidsinformatie
ICD-10 is een internationaal gestandaardiseerd classificatiesysteem voor diagnosen. Het wordt gebruikt om ziektebeelden en diagnosen van patiënten eenduidig te registreren. Dit vergroot de onderlinge vergelijkbaarheid. Ook kunnen sterftecijfers beter berekend. Hetzelfde geldt voor zorgkosten en kwaliteit. Bovendien kan dankzij ICD-10 de zorgzwaarte makkelijker worden bepaald waardoor er een meer specialisme-overstijgende productstructuur kan worden ontwikkeld. Gelet op het bovenstaande wordt ICD-10 gezien als een essentiële bouwsteen voor het verschaffen van beleidsinformatie binnen de gezondheidszorg.
