Passantentarieven kunnen tussen ziekenhuizen voor dezelfde behandeling honderden procenten uiteen lopen. Dat constateert NRC Handelsblad op basis van een eigen inventarisatie.
NRC Handelsblad onderzocht de passantentarieven voor zeven medische behandelingen bij tientallen ziekenhuizen. Bij alle behandelingen werden prijsverschillen gevonden boven de 130 procent. Haagse ziekenhuizen zitten met hun tarieven opvallend hoog. Een onderzoek aan de wervelkolom kost meer dan 3.000 euro bij Bronovo, terwijl dit bij veel ziekenhuizen niet meer dan 400 à 500 euro kost. Een besnijdenis in Bronovo kost ruim 2.000 euro, terwijl het Sint Elisabeth ziekenhuis in Tilburg 400 euro in rekening brengt. Een heupoperatie in MC Haaglanden is vijf maal zo duur als bij het Rode Kruis Ziekenhuis in Beverwijk.
Symbolisch
Ziekenhuizen brengen een passantentarief in rekening wanneer ze voor de betreffende behandeling geen contract hebben met de zorgverzekeraar. Aangezien ziekenhuizen tot voor kort contracten hadden met alle zorgverzekeraars voor vrijwel alle zorg, was de betekenis van passantentarieven beperkt. Bestuursvoorzitter Joop Hendriks van het Bronovo Ziekenhuizen zegt daarom in NRC dat de passantentarieven “louter een symbolische betekenis” hebben.
Selectieve inkoop
NRC wijst er echter op dat zorgverzekeraars bepaalde behandelingen in het kader van selectieve zorginkoop steeds vaker bij een beperkt aantal voorkeursaanbieders inkopen. Dit betekent dat verzekerden alleen een behandeling bij een voorkeursaanbieder volledig vergoed krijgen. Kiezen ze voor een andere aanbieder, dan krijgen ze met de dure passantentarieven te maken. NRC wijst in dit verband ook op het eigen risico. Naarmate dit stijgt is de vraag of een ziekenhuis duur of goedkoop is voor patiënt steeds relevanter, aldus NRC.
Uit de rondgang van de NRC blijkt eens te meer de beperkte prijstransparantie in de ziekenhuiszorg. Iedereen kan vooraf bij ziekenhuis of verzekeraar weliswaar informeren hoeveel een medische behandeling kost, maar prijslijsten zijn niet verkrijgbaar –zo meldt NRC- omdat dit ‘concurrentiegevoelige informatie’ is. Zorginstellingen zijn wel verplicht hun tarieven voor buitenlanders en onverzekerde patiënten te publiceren. Volgens de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) liggen deze passantentarieven gemiddeld 10 à 15 procent boven de tarieven die met verzekeraars zijn afgesproken.
