Iedereen die bij mevrouw Jansen langs komt, schrijft er belangrijke zaken in op. Voor iedereen toegankelijk, op een vaste plek en in het gezelschap van een pen. Ik heb het over het schriftje van de thuiszorg op de keukentafel. Ontzettend handig maar er kleven ook nadelen aan.
Mantelzorgers en andere helpende handen zijn niet elke dag in huis en missen vaak de meest actuele info. Frustrerend, want ze hebben behoefte aan inzicht en overzicht van de dagelijkse verzorging van een dementerende moeder. Dit blijkt uit het actieonderzoek ‘Helpende handen’. Ik heb helemaal niets tegen het schriftje -never change a winning team- maar als je tegenwoordig zelfs zwarte gaten ver weg in het heelal kunt vastleggen, dan moet het toch mogelijk zijn op een eenvoudige manier praktische informatie digitaal met elkaar te delen? Ik zie communicatiemodules als onderdeel van digitale platformen, portalen en persoonlijke gezondheidsomgevingen (PGO’s) als de oplossing.
Partners in communicatie?
Ouderen die kwetsbaar zijn, hebben een netwerk van mensen om zich heen: (klein)kinderen, de huisarts, de wijkverpleegkundige, buren, de tuinman, schoonmaakster, etc. De onderlinge communicatie tussen al deze partners is noodzakelijk, maar is vaak lastig te organiseren. Ook op digitaal gebied. Informatie wordt soms niet vastgelegd in systemen en waar dat wel gebeurt, wordt die informatie niet gedeeld. Het resultaat is dat niemand overzicht heeft. Helpende handen zitten dagelijks met veel vragen waar niet altijd direct antwoord op komt. Hoe is mijn vader de nacht doorgekomen? Wanneer is welke wijkverpleegkundige bij mijn dementerende moeder langs geweest? Hoe vindt de fysio dat het gaat? Heeft de buurman al boodschappen gedaan? Makkelijk kunnen communiceren met iedereen in het netwerk en dit soort informatie uitwisselen maken het zorgen voor minder ingewikkeld.
Van anoloog schriftje naar digitale communicatiemodule
De digitaliseringsslag kan ook het schriftje nieuw leven inblazen. Het integreren van communicatiemodules in opkomende diensten als PGO’s is een mooie oplossing. Wat moet je allemaal kunnen met een communicatiemodule? Drie woorden: communiceren, informeren en samenwerken. Gevoed door het onderzoek ‘Helpende handen’ denk ik als onderdelen van de module aan een kort verslag per bezoek, formeel en informeel chatten en een lijst van vragen die gesteld moeten worden aan de huisarts. Maar ook een agenda voor zowel afspraken met de zorgprofessionals als privéafspraken. De communicatiemodule moet voor iedereen toegankelijk zijn. Dit vraagt om verschillende niveaus van inzage en een modulaire aanpak. De huisarts hoeft bijvoorbeeld niet mee te kijken in de broers- en zussenchat, maar de familie wil wel graag op de hoogte blijven van medische informatie.
Een communicatiemodule biedt helpende handen de kans om makkelijker op een digitale plek zaken voor hun naaste te regelen, het overzicht te behouden en continu te beschikken over actuele informatie. Zo worden mantelzorgers ontzorgd en kunnen ze beter zorgen. Laten we de lat hoog leggen en de kans optimaal benutten om voor het analoge schriftje een waardige opvolger te maken.
E-health adviseur bij Nictiz
