Afgelopen woensdag voerden meer dan 700 fysiotherapeuten actie tegen de bureaucratie en de macht van zorgverzekeraars die hen het werken onmogelijk maken. De tarieven in de fysiotherapie zijn al jaren te laag en steeds vaker bepaalt de verzekeraar wat goede zorg is.
Een fysiotherapeut schrijft ons dat een patiënte na een borstoperatie fysiotherapie nodig heeft. Er is zelfs een verwijzing van de specialist, maar de zorgverzekeraar eist een foto van de borst ter controle. Heel pijnlijk. Voor de patiënt én de behandelaar. Een kinderfysiotherapeute spreekt mij aan op de maffe regels waar zij tegen aanloopt. Zij moet voor álle patiënten een vragenlijst invullen. Ontbreekt er een antwoord, dan komt er geen vergoeding. En dat geldt dus ook voor kinderen van twee maanden oud. “Bent u getrouwd?”, wordt de baby gevraagd? “Wat zijn uw hobby’s?” en “Waar heeft u precies pijn?”
Het werk van fysiotherapeuten wordt beknot door zorgverzekeraars die de behandelindex gebruiken om het aantal behandelingen in te perken. De behandelindex is een getal van onder of boven de 100 die aangeeft of je meer of minder dan gemiddeld behandelt per patiënt. En wie erboven zit, krijgt straf en de opdracht om snel naar het gemiddelde te zakken.
Minder zorg
In de praktijk betekent dit minder zorg voor mensen die het wél nodig hebben. Zeker voor mensen met zware klachten. De behandelindex is daarmee simpelweg een afrekenmachine geworden die niets zegt over de kwaliteit van zorg maar wel het aantal behandelingen inperkt.
In het kabinetsplan voor minder regels in de zorg worden echt goede voorstellen gedaan om regels in de zorg te schrappen. Over minder registratie en minder regels. Maar de vraag is natuurlijk wat er van terecht komt. Er is daarover behoorlijk wat cynisme bij zorgverleners.
Want erg hard zijn de afspraken niet. Het is goed regels te schrappen maar de kern van het probleem – het huidige marktdenken – wordt niet aangepakt. Dit zorgstelsel is een bureaucratiebouwer gebaseerd op wantrouwen in zorgprofessionals. En zolang je dat wantrouwen niet omzet in vertrouwen, dan kun je regels schrappen tot je een ons weegt, maar komen er steeds weer nieuwe bij.
Beknot
Het verhaal en de kritiek van fysiotherapeuten is éxact hetzelfde als het verhaal van wijkverpleegkundigen, logopedisten, psychologen en nog vele anderen. Zorgprofessionals willen met hun hart kunnen werken en niet in hun professionaliteit beknot worden door zorgverzekeraars die menen te weten wat goede zorg is. En dan praten we dus niet meer over het schrappen van een paar regels, maar over de kern van dit zorgstelsel. Een stelsel dat uitgaat van wantrouwen in professionals en vertrouwen in boekhouders.
En juist dit stelsel dat regels en bureaucratie in overmaat produceert mag bij dit kabinet niet ter discussie worden gesteld. Terwijl de eerste regel om te schrappen toch de regel zou moeten zijn die bepaalt dat de zorgverzekeraar de baas is geworden over de kwaliteit en inzet van zorg.