Ook in krimpgebieden bestaat een groeiende behoefte aan psychogeriatrische zorg. Op plekken waar een reguliere vastgoedbusinesscase niet meer sluitend te krijgen is, biedt duurzame semipermanente huisvesting een aantrekkelijk alternatief.
Vergrijzing is overal. Ook aan de randen van ons land, de regio’s waar jongeren wegtrekken en ouderen achterblijven, blijft de komende tien tot twintig jaar behoefte aan kwalitatief hoogwaardig psychogeriatrisch zorgaanbod. Voor zorginstellingen is het lastig daar op ‘klassieke’ wijze een nieuw gebouw te realiseren. Zo’n gebouw moet vijftig jaar of langer meegaan, terwijl over vijftien of twintig jaar de bevolking misschien zo is gekrompen dat de resterende zorgvraag te klein zal zijn om een volwaardig verpleeghuis overeind te houden.
Aan de andere kant geldt dat het voor senioren belangrijk is, dat zij – als de kwetsbaarheid toeneemt en intensieve zorg onvermijdelijk is – in hun eigen stad of streek oud kunnen worden. Daar hebben zij hun sociale structuur.
Nieuwe wegen
Het zou getuigen van maatschappelijk verantwoord ondernemerschap als pensioenfondsen bij deze specifieke zorgvraag de helpende hand bieden. De bouw van deze semipermanente PG-huisvesting lukt alleen als nieuwe wegen worden verkend. Zij moeten zich dan niet langer beperken tot de bekende oplossingen in de bekende investeringsgebieden, maar zo coöperatief zijn om innovatieve oplossingen een serieuze kans te geven.
Een interne studie afgelopen jaar heeft ons geleerd dat er marktpartijen zijn die hoogwaardige semipermanente producten aanbieden. Zij kunnen met behulp van uitgekiende bouwsystemen aantrekkelijke, veilige én aardgasloze zorggebouwen realiseren met de kwaliteit van permanente huisvesting. Dergelijke complexen kunnen makkelijk mee-ademen met de actuele zorgvraag. Bovendien zijn deze complexen bovengemiddeld duurzaam. Ze worden gemaakt van hout, het enige bouwmateriaal dat simpelweg in de natuur beschikbaar is. Na hun eerste gebruiksperiode gaan de gebouwonderdelen ook niet naar de sloop. Wat gewoon is voor tablets en smartphones, is eveneens van toepassing op gebouwen. Hernieuwd wacht hen een heel nieuw leven. Dat proces van hergebruik kan meerdere keren worden herhaald.
Acceptabel rendement
Naast maatschappelijk verantwoord ondernemen telt voor een vastgoedvermogensbeheerder uiteraard de rendementsvraag. Immers, pensioengerechtigden willen ook graag hun pensioen geïndexeerd hebben. Wij verwachten dat bij tijdelijke huisvesting voor een periode tussen tien en twintig jaar een acceptabel rendement haalbaar is. Voor intramurale ouderenzorg is immers de gebruikelijke huisvestingsvergoeding beschikbaar. Aansluitend moet wel aan bepaalde voorwaarden worden voldaan. Het is bijvoorbeeld noodzakelijk dat de belegger de grond ‘huurt’ op basis van een erfpachtconstructie. Na afloop van de gebruiksperiode gaat de grond dan weer terug naar de eigenaar. En de bouwer neemt na gebruik de gebouwen terug en betaalt daarvoor een restwaarde.
Verkennende gesprekken met zorgorganisaties bevestigen ons beeld dat er vraag is. En eerste ramingen wijzen op een haalbare businesscase. De markt voor hoogwaardige tijdelijke zorghuisvesting hoeft zich naar mijn idee niet te beperken tot krimpgebieden. Zorginstellingen in stedelijke gebieden hebben de afgelopen jaren hun capaciteit fors moeten inkrimpen. Uit nieuwe berekeningen blijkt dat door de vergrijzing de vraag naar psychogeriatrische zorg al op korte termijn stevig zal toenemen. Ook daar kan semipermanente huisvesting een bijdrage leveren aan het creëren van goede ouderenzorg.
Manager Zorgvastgoed bij Bouwinvest
