Een actieve 70-jarige dame, die nog volop in het leven stond, was door de pijnklachten veranderd in een sombere, passieve thuiszittende mevrouw. De pijnklachten waren vlot onder controle. Maar pas nadat psychologische begeleiding door de maatschappelijke reumaverpleegkundige was opgestart, herwon ze het vertrouwen in haar lichaam. Ze is na enkele maanden gewend aan haar lichamelijke beperkingen en heeft het vrijwilligerswerk weer opgepakt.
Deze persoonsgerichte benadering van zorg is een goed voorbeeld van integrale zorg. Of zoals Machteld Huber het omschrijft: positieve gezondheid. Zorg waarbij niet alleen de ziekte, maar ook de psychosociale context wordt meegenomen en zelfredzaamheid gestimuleerd wordt. Zorg waar de mens niet alleen als zieke wordt gezien, maar ook als ouder, mantelzorger, sporter, medewerker en meer. Dit vraagt een brede blik van de arts, behandelteam en organisatie.
Open vizier
In de waan van de dag is het soms lastig het open vizier te hanteren. Er zijn genoeg argumenten om het niet te doen: het is druk, het hoort niet bij mijn taak, het kost teveel tijd. Toch ervaar ik dat het niet alleen het levensgeluk van de patiënt verhoogt, maar dat ik ook geprikkeld wordt door het kijken buiten mijn comfortzone, om te ervaren hoe op allerlei vlakken mensen gestimuleerd en ondersteund worden om zelf de regie te houden.
Het is fijn enthousiaste mensen tegen te komen die graag samen de patiënt ondersteunen en te merken hoe je complementair aan elkaar kunt zijn. Waarbij de instellingsmuren ondergeschikt worden.
Financieringsschotten
Financieringsschotten staanin de weg bij het zoeken naar samenwerking tussen tweedelijns zorg en eerste- of nuldelijns zorg, en tussen tweedelijnszorg en de Wmo. Ook zijn privacyhobbels te nemen. Toch ga ik de uitdaging graag verder aan.
De zorg zo inrichten dat de patiënt daadwerkelijk centraal staat, vraagt om een mindshift van professionals, bestuurders en beleidsmakers. Laten we hier samen aan werken.
Josien Veris
Bestuurder Reumazorg Zuidwest Nederland (RZWN)