Een cynicus noemde nieuwjaarswensen ooit in mooie woorden verpakte zaken die in het voorgaande jaar niet bereikt zijn. Dus als ik u én de fysiotherapie het allerbeste wens voor het nieuwe jaar -waarvan acte- dan bedoel ik dat we gezamenlijk nog veel moeten bereiken in en voor de fysiotherapie. En zoals het cliché wil, biedt het nieuwe jaar daarvoor alle kansen.
Kansen. Ja. Maar gaan we ze ook pakken? Ik ben daar heel positief over, want als ik 2017 mag samenvatten, dan zou ik zeggen: ‘lichtpunten’. Ik zet ze even op een rijtje.
Protesten
In het nieuwe regeerakkoord staat duidelijk dat het kabinet gaat aansturen op preventie en substitutie van ziekenhuiszorg naar de eerste lijn. En tevens dat er een einde moet komen aan de machtsongelijkheid tussen zorgverzekeraars en zorgaanbieders. Heldere en herkenbare beleidsvoornemens.
Zorgverzekeraars lagen sowieso onder vuur. Nog nooit werd hun beleid in de media zo vaak aan de kaak gesteld. Administratieve lasten, behandelindex, knellende contracten, tariefsverlagingen, premieverhogingen, verlaging van de dekking in de aanvullende verzekering, een aangenomen CDA-motie over het afschaffen van kloonpolissen, controledrift, betutteling en zo nog wat zaken. Ze vulden de kolommen en zendtijd van alle media.
Zorgverleners lieten zich daarbij niet onbetuigd. Verloskundigen weigerden massaal contracten te tekenen, huisartsen protesteerden even massaal tegen de controledrift en betutteling van zorgverzekeraars in hun ‘Het roer moet om’ beweging en ook verschillende groepen fysiotherapeuten organiseerden zich. De Autoriteit Consumenten Markt zag zich zelfs genoodzaakt om te waarschuwen voor samenspanning.
De protesten zijn in 2017 zo zichtbaar geworden dat de politiek zich in 2018 niet meer onbetuigd kan laten. Dat merk je aan de voortdurende politieke discussie over het eigen risico, de hoogte van allerlei eigen bijdragen en Kamervragen over de hierboven beschreven misstanden.
De Nederlandse Bank -toch een instituut waar politici moeilijk omheen kunnen- deed nog een eindejaarsduit in het zakje: de aanvullende verzekering dreigt te verdwijnen. De laatste berichten laten zien dat ze gelijk krijgen. Er worden aanmerkelijk minder aanvullende verzekeringen afgesloten.
Lange adem
Minder zichtbaar, maar misschien nog belangrijker zijn kwesties die een lange adem vergen. Het Hoofdlijnenakkoord Paramedische Zorg is er zo een. Ook de voormalig minister van VWS kon onze kritische geluiden niet meer negeren en eiste een bestuurlijk akkoord tussen overheid, patiëntenfederatie, zorgverzekeraars en de paramedische sector.
Doel: wegnemen van administratieve lasten, uniformiteit in behandelcodes en behandelindex en heldere afspraken over kwaliteit. Daarbij is besloten tot het inrichten van een subsidieprogramma bij ZonMW voor het financieren van onderzoek. Het resultaat van de afspraken in het bestuurlijk akkoord moet in 2018 zichtbaar en voelbaar zijn.
We zetten ons ook in om fysiotherapie voor chronische aandoeningen weer terug te krijgen in de basisverzekering. Dat gebeurt via het Systeemadvies dat het Zorginstituut Nederland aan de minister heeft uitgebracht. Een taai proces, maar wél succesvol. Nadat eerst fysiotherapie voor claudicatio terugkwam, is nu ook fysiotherapie voor artrose (heup en knie) terug in de basisverzekering zonder dat de eerste 20 zittingen door de patiënt zelf betaald moeten worden.
Momenteel wordt gewerkt aan het advies over COPD en lage rugpijn. En als hier positief over wordt geadviseerd zal dat ook inclusief de eerste 20 zittingen zijn. Effectieve fysiotherapie voor chronische aandoeningen is verzekerbare zorg en verdient net als andere zorg een plaats in de basisverzekering. Dat is goed voor patiënten en goed voor de positie van de fysiotherapie.
Ook aan het tarievenfront hebben we reden om bemoedigd naar het nieuwe jaar te kijken. Het is u wellicht ontgaan, maar de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) heeft toegezegd een onderzoek te starten naar de effecten van 10 jaar vrije tarieven in de fysiotherapie. De uitkomst daarvan kan niet anders dan in ons voordeel zijn. En ja, ook de NZa is een instituut waar politici niet omheen kunnen.
Naast onze belangenbehartiging gericht op de landelijke politiek, zullen we ons in 2018 richten op de lokale overheid. Immers, de zorg concentreert zich meer en meer in gemeenten en de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 kunnen daarbij wel eens heel belangrijk worden.
Als ik aan het eind van dit nieuwe jaar 2018 mag samenvatten, dan hoop en geloof ik dat ik kan zeggen: ‘oogsten’.
Daarbij heb ik nog wel één wens: een beroepsgroep die z’n krachten bundelt, een échte eenheid vormt in al z’n verscheidenheid. Dus als u mij de beste wensen doet toekomen voor het nieuwe jaar -waarvoor dank alvast-, dan hoop ik dat die wens er bij zit. Want de kansen liggen voor het grijpen!
Guusje ter Horst
Voorzitter KNGF
