Je hebt ‘m vast wel gezien, die nieuwe serie bij Omroep Max over het leven van Hendrik Groen in een bejaardentehuis in Amsterdam-Noord. Het is een populaire serie aan het worden, uitzending 1 trok maar liefst 1,8 miljoen kijkers en de kijkcijfers blijven hoog.
De serie geeft een gedateerd beeld van hoe het moet zijn geweest in veel verzorgingshuizen en is een goede rechtvaardiging van het besluit om dit soort huizen te sluiten. Immers, de bewoners zijn nog heel goed in staat om voor zichzelf te zorgen. Doordat alles hen uit handen wordt genomen, zakken ze weg in kinderachtig en passief gedrag.
De bewoners in onze verpleeghuizen zijn er veel en veel slechter aan toe dan Hendrik en zijn vrienden. En toch zie ik bij Zorgpartners dat ook zij nog best veel kunnen. Het is een mooie uitdaging voor medewerkers, vrijwilligers en mantelzorgers om hen zoveel mogelijk te stimuleren om actief te blijven. Zo is het goed mogelijk om samen boodschappen te doen en te koken met een groep dementerende bewoners. De geur van zelfgemaakte appelmoes bijvoorbeeld kan voor hen een aangename en positieve prikkel zijn.
Stelwagen en gastvrijheid
Directrice Mevrouw Stelwagen zit verstrikt in wet- en regelgeving. Wat je bij haar mist is warmte en oprechte interesse in haar bewoners. Zij mist de motivatie om nog iets van hun leven te maken. Je kijkt als buurtbewoner wel uit om koffie te gaan drinken in een dergelijk ongastvrij huis waar niks mag en alles moet. Ontzettend jammer, want met de juiste aanpak kan een verpleeghuis een gezellige en belangrijke buurtfunctie hebben.
Waar ik wél van genoot, is van Hendrik. Hij maakt iets van z’n eigen leven, pakt zelf de regie. Als er iets meer ruimte en minder regels waren geweest dan werd het verzorgingshuis een heel gezellige groepswoning. Dat roept de vraag op of Hendrik gelukkiger was geweest thuis. Hij geeft hier zelf antwoord op (tweede dagboek, pagina 117):
“Met het verzwaren van de criteria om toegelaten te worden tot een verzorgingshuis, zal het aantal eenzame ouderen alleen maar toenemen. Het wordt allemaal zo aardig en positief gepresenteerd door de beleidsmakers, ‘ouderen zo lang mogelijk zelfstandig laten wonen’, maar het betekent eigenlijk: ouderen zo lang mogelijk aan hun lot overlaten…… Als je een beetje je best doet en je hebt wat geluk met je lotgenoten, dan is het leven in een bejaardentehuis een stuk aangenamer dan zelfstandig moederziel alleen wonen.”
Actuele boodschap
De serie geeft daarom in mijn ogen heel goed de grote maatschappelijk opdracht van deze tijd weer: Blijf zo lang mogelijk actief en in goed gezelschap, dit komt je geluk én gezondheid ten goede.
Voorzitter rvb Zorgpartners Midden-Holland
