Wie gaat nou volgende week dinsdagavond die extra scholing ‘onbegrepen gedrag’ geven? We zijn er trots op dat de scholingen zo goed gewaardeerd worden en voldoen dus graag aan dit verzoek. De vraag blijft wel even hangen in het zaaltje waar we werkoverleg hebben.
We kijken elkaar aan. De een heeft al veel extra gewerkt de afgelopen tijd. De ander heeft tentamens voor de opleiding. Weer een ander heeft de handen vol aan een aantal complexe situaties op het werk. Of is thuis echt niet misbaar. We willen elkaar graag ontzien, maar ook voor onszelf zorgen en het thuisfront tevreden houden. Hoe gaan we beslissen in ons platte, zelfsturende team? Ondanks de prima samenwerking geven deze vraagstukken de nodige spanning of als je niet oppast irritaties.
Gezondheidszorg is niet gemakkelijk te managen, zoals wel blijkt uit alles wat er over geschreven wordt. De vraag varieert. De ene keer zit de wachtkamer bomvol, de andere keer is er wat tijd om de dossiers op orde te maken. Sommige hulpvragen zijn snel op te lossen, anderen zijn zeer tijdrovend. Zorg is soms urgent, kan vaak niet wachten. Collega’s kunnen ziek worden en dan is er per direct een oplossing nodig. Een sterke variatie in de vraag en urgentie; een realiteit waar professionals en managers mee te dealen hebben. En waar oplossingen voor bedacht worden.
Flexibele schil
Een van die oplossingen is de zogenaamde flexibele schil. Een eenvoudig systeem: je werkt vast een aantal uren in de week en als het nodig is maak je extra uren. Min-max.
Het Ei van Columbus, zo lijkt het. Ik merk in praktijk dat de term niet altijd bij iedereen positieve associaties oproept. Flexibel inzetbaar zijn betekent flexibel verdienen en de hypotheek fluctueert niet mee. En betekent ook flexibel moeten zijn in je privéleven. En ook nee kunnen zeggen, assertief kunnen zijn. En weten dat je je collega’s misschien met een probleem opscheept, waardoor de verhoudingen binnen je team op scherp komen te staan.
Veel professionals in de gezondheidszorg zijn al geneigd te veel van zichzelf te vragen als de situatie daar om vraagt. Dat betekent dat de burn out op de loer ligt. En dat je in de flexibele tijd vooral op spitsuren werkt en dus nooit meer een rustiger dagje hebt om je dossiers bij te werken. De flexibele schil gaat niet altijd samen met goede psychosociale arbeidsomstandigheden.
Vaste kern
Ieder systeem is zo goed als het wordt uitgevoerd, of zo je wilt, gemanaged. In een goede dialoog, waarin professionals en managers elkaar weten te vinden, responsief zijn, luisteren, elkaar respecteren en waarderen, kan veel moois tot stand komen. Zij staan immers voor hetzelfde, goede en doelmatige zorg. Allen in goed samenspel en verbinding bouw je aan een stevige vaste kern en een werkende flexibele schil. Patiënt tevreden, medewerker tevreden, dat is het doel.
De collega die al zo vaak extra taken op zich neemt, pakt uiteindelijk ook dit keer de handschoen op. Ze kan veel hebben, maar toch vast ook niet alles. Enigszins bezorgd en bezwaard verlaat ik het vergaderzaaltje. Het team is eruit, we zijn flexibel, maar ten koste van wat?
Directeur van de PgD Expertise
