De ouderenzorg is medeverantwoordelijk voor het tegengaan van antibioticaresistentie. We moeten daarom actief aan de slag met basishygiëne en infectiepreventie. Bij Amsta brengen we het naar de teams en daardoor gaat het leven.
Eigenlijk geldt het voor alle kwaliteitsthema’s: als je het er niet met elkaar over hebt, dan verslapt de aandacht. Juist waar het infectiepreventie betreft, is de basishygiëne van essentieel belang. Dat is niet iets wat je de ene keer wel en de andere keer niet doet. Of je een stethoscoop reinigt nadat je een cliënt hebt onderzocht, moet niet afhankelijk zijn van de aanwezigheid van alcoholreinigingsdoekjes op de afdeling.
Het gebeurt ook bij ons regelmatig dat een bewoner uit het ziekenhuis komt met een MRSA-bacterie. Zeker omdat we in verpleeghuizen te maken hebben met kwetsbare mensen, is het belangrijk dat MRSA zich niet verspreidt. Een uitbraak moet je echt zien te voorkomen. Heeft een bewoner MRSA, dan staat alles en iedereen weer even op scherp. Maar daarmee zijn we er niet.
Gedrag is soms hardnekkig
Bij persoonlijke hygiëne komen we bij Amsta de bekende thema’s tegen. In wat er speelt, zijn we niet de enige: hardnekkige lange mouwen, hand- en armsieraden af, geen lange nagels, nagellak of gelnagels. De regels zijn duidelijk maar gedrag is soms hardnekkig. Zeker waar het de trouwring betreft “die niet afkan”. Ik werk regelmatig een ochtend mee op afdelingen en het eerste wat ik zichtbaar en met nadruk doe, is mijn trouwring en andere handsieraden af.
Afspraken maken is één, elkaar eraan houden een tweede. De ideale situatie is dat mensen uit zichzelf de dingen doen zoals het moet, maar dan moet je het er wel met elkaar over hebben. De rol van de leidinggevende is belangrijk. Ook van de specialisten ouderengeneeskunde verwachten we dat die het goede voorbeeld geven. En er is in ieder team een aandachtsvelder hygiëne. Maar let wel: de aandachtsvelder moet niet als enige de rol hebben van degene die anderen aanspreekt op het dragen van bijvoorbeeld ringen. Die verantwoordelijkheid van elkaar aanspreken, die ligt bij iedereen.
Hulp van buiten
Bij Amsta hebben we hulp van buiten binnengehaald en doen mee met het programma Aanpak antibioticaresistentie verpleeghuizen. Waarom hulp binnenhalen? In het verleden hadden we na een audit van de GGD een controlerapport dat “iets van buiten” bleef. De reden dat we meedoen met de Aanpak antibioticaresistentie verpleeghuizen is dat dit een heel goede manier is om hygiënepreventie iets van de teams zelf te maken. Wat goed werkt is visueel maken wat je beoogt. Dat stimuleert ook dat medewerkers zelf met ideeën komen.
Zo hebben bij Amsta twee aandachtsvelders van locatie de Fagel een theatervoorstelling ontwikkeld. Daarin doen ze echt alles fout wat je maar fout kunt doen. Van de lakens op de grond leggen na het verschonen van het bed tot het met een luier over de gang lopen. Het is hilarisch en confronterend tegelijk, want de meeste medewerkers denken dat het “de anderen” zijn die fouten maken met persoonlijke hygiëne- en infectiepreventieprotocollen. En dan laat deze theatervoorstelling je zien hoe gemakkelijk je eigenlijk een foutje maakt. Dat doen wij hier niet, hoort u dat ook weleens zeggen? Ik ook. Maar het punt is, het gebeurt ongemerkt wel en vaker dan je denkt.