In de week waarin onderwijzers massaal het spreekwoordelijke schoolkrijtje neerlegden en naar het Malieveld afreisden, ploeterden we in de zorg verder. Het zal niemand ontgaan zijn, de problemen in het onderwijs en de zorg zijn bijna een-op-een vergelijkbaar.
Wie van ons herkent niet de hoge werkdruk, de te grote klassen en de enorme administratieve last? Ik las in de krant een aandoenlijke oproep van meester Chris Wobben aan zijn vakgenoten: “Lieve juffen en meesters, de overheid gaat je niet helpen. De enige die er iets aan kan doen, ben jijzelf. Word weer eigenwijs.” En zo is het maar net.
Tijdens de protesten in het basisonderwijs kreeg ik van ons secretariaat een lijst met 15 namen toegestuurd. Of ik voor deze patiënten even het triageformulier wil invullen. “Laat ons weten wanneer het klaar is, dan kunnen wij de DBC’s verlengen”. Zo’n triageformulier is nou een typisch voorbeeld van uit de hand gelopen controledwang en afvinkeritis. Als psychiater moet ik per patiënt jaarlijks aangeven of mijn patiënt nog steeds specialistische ggz nodig heeft, of toch terug kan naar de huisarts. En dat vervolgens met redenen omkleden.
Vertrouwelijke informatie
Ondertussen vraag ik me natuurlijk af waar deze vertrouwelijke informatie naartoe gaat. Wie controleert deze controle? Toch niet het secretariaat?! Of gaat het formulier rechtstreeks naar de zorgverzekeraar? Let wel: zonder medeweten of toestemming van de patiënt. Duidelijkheid heb ik hierover nog steeds niet kunnen krijgen. Niemand weet het, toch moet het. Het ergste vind ik nog dat wij hier al jaren braaf aan meewerken. Terwijl wij een eed hebben afgelegd dat we informatie, die ons is toevertrouwd, geheimhouden.
Op de dag dat schoolkinderen een uurtje langer in bed blijven liggen, krijg ik op Twitter de vraag “wanneer wij nou eens op de barricades gaan staan”. De barricades? Het Malieveld? Mensen, dit is 2017 hoor! Die barricades vind je op de social media. En daar staan we al jaren op, zonder veel effect trouwens. Kennelijk is er meer nodig. Wat mij betreft zeggen wij eens wat vaker “nee!” tegen zaken die niet bijdragen aan betere zorg. Massaal graag.
Reorganisaties
Geachte GGZ Nederland, beste bestuurders, zeg “nee” tegen de zoveelste nieuwe eisen van politiek en zorgverzekeraars die onvermijdelijk alweer nieuwe reorganisaties inluiden. Genoeg is genoeg. Iedereen is reorganisatie-moe. U toch ook? Dwing een nieuwe-eisen-pauze af, zodat iedereen, in de eerste plaats onze patiënten, even op adem kan komen en zijn wonden kan likken. Die tijd hebben we nodig om met elkaar te bedenken hoe het beter kan.
Mede zorgprofessionals, volg het voorbeeld van de VVAA en ‘ontregel de zorg‘. Stap af van regels en formulieren die niet bijdragen aan betere zorg maar enkel zijn bedacht om geldstromen te verantwoorden. Natuurlijk is het belangrijk dat we zuinig werken, wij snappen ook dat er geen “magic money tree” is. maar het werkt paradoxaal genoeg ontregelend als er te veel regels zijn. Professionals, of dat nu in het onderwijs of in de zorg is, haken massaal af. Ondertussen lopen de wachtlijsten op. Dat kan niet de bedoeling zijn. En onthoud, een betere ggz begint weliswaar bij jezelf, maar de slechtere eindigt ook bij jou (en bij mij).