Per 1/1/17 is een nieuwe versie van de governancecode zorg van kracht. Daarin kunnen we lezen: Zorgorganisaties geven ruimte en vertrouwen aan het professioneel handelen en het professioneel oordeel van hun medewerkers in de verwachting, dat zij evenwichtig om kunnen gaan met de wensen van hun cliënt. De tranen sprongen me in de ogen toen ik het las.
Wat een warm vertrouwen. Daar is enorm behoefte aan. Ooit beschreef ik de aandoening Bureaucrazy, een dwangmatige controle- en regelzucht, die endemische vormen heeft aangenomen. Het enige geneesmiddel tegen deze ernstige aandoening is vertrouwen schenken aan medewerkers.
In de discussie, die nu is opgelaaid rond het gebruik van ROM als benchmark in de GGZ is dit ook hard nodig. In Het kindje ROM dreigt in het badwater te verdrinken beschreef ik hoe de drang om ons handelen met cijfers te verantwoorden, desnoods troebele cijfers, ertoe leidt dat het werkelijk nuttig gebruik van ROM in de behandeling is verdrongen. Daarnaast suggereren delta-T ranglijstjes ten onrechte, dat dat gaat over kwaliteit. Beleid, wat de delta-t omhoog brengt kan heel goed slecht beleid zijn bijvoorbeeld door moeilijk behandelbare mensen te weren, of mensen te behandelen die ook zonder behandeling wel beter worden. Voor niet ingewijden: ROM als benchmark is een omstreden manier van gebruik van patiëntgegevens om de kwaliteit van de behandeling te vergelijken.
Na een uiterst kritisch rapport van de Algemene Rekenkamer is een petitie gestart hiermee te stoppen.
In een reactie van Edwin de Beurs, hoofd wetenschappelijk onderzoek van de SBGGZ lijkt hij te denken, dat de oproep stop ROM als Benchmark tegen het klinisch gebruik van ROM is gericht of dat we geen verantwoording wensen af te leggen. Dat is onjuist. We willen alleen geen verantwoording afleggen met troebele cijfers. Maar daarnaast begrijp ik de opmerking niet. Is de SBGGZ er dan toch om verantwoording af te leggen. Er wordt toch steeds gezegd, dat dat helemaal nog niet kan met de huidige cijfers?
Een alternatief voor ROM om kwaliteit te meten wordt beschreven in dit artikel.
Zorgverzekeraar
‘Er zijn heel veel inhoudelijke mensen, die helemaal achter de doelstelling van de SBGGZ -ROM als benchmark- staan’, wordt ook gezegd. Als er zoveel draagvlak is voor ROM als benchmark waarom is het dan nodig af te dwingen, dat de gegevens worden aangeleverd? Per 1/1/18 mág een zorgverzekeraar een instelling zelfs niet eens meer vergoeden, als er onvoldoende ROM-data worden aangeleverd. Dat is wettelijk vastgelegd! Zelfs als het ongecontracteerde zorg betreft.
Ondertussen hebben 5700 mensen de oproep getekend om te stoppen met ROM als benchmark. 80 procent is werkzaam in de ggz. Hun professionele oordeel liegt er niet om.
Welke zorgorganisatie durft het aan het governance protocol meer te laten zijn dan een papieren tijger? Wie geeft echt ruimte aan het professionele oordeel van zijn medewerkers? Wie durft een anonieme enquête te houden onder de mensen binnen zijn organisatie, die met ROM als benchmark moeten werken? Met als duidelijke vraag: Stel dat een instelling geen nadelige financiële gevolgen zou ondervinden van het niet aanleveren van voldoende ROM-gegevens aan de SBGGZ. Zou je dan toch voorstander zijn van het verstrekken van ROM gegevens aan de SBGGZ voor benchmarking?
Als dat gebeurt dan geloof ik, dat het menens is met vertrouwen schenken aan het professioneel oordeel van medewerkers. Anders blijft het bij ‘papier is geduldig’.
Psychiater
