Mooie woorden en beloftes over betere zorg moeten worden waar gemaakt. Ook aan de formatietafel.
Met stijgende verbazing zie ik de afgelopen weken het ene na het andere plan verschijnen dat moet repareren wat in de afgelopen jaren is blijven liggen in de zorg. De doelgroep zijn de ouderen. Keer op keer zie ik prachtige voornemens, toekomstagenda’s en manifesten met nog mooiere beloftes. Toch vraag ik mij oprecht af wat politici willen bereiken met die kakafonie aan goede bedoelingen bij een grote groep mensen die al langer aangeven dat het water aan de lippen staat. Alzheimer Nederland roept kiezers op het hoofd te gebruiken en met het hart te stemmen. Laat ik dan ook een oproep plaatsen voor Den Haag: Gebruik uw hoofd voor het bedenken van mooie plannen, maar kijk in uw hart als u aan de formatietafel zit.
Mankracht
Plannen genoeg. Hugo Borst agendeerde verpleeghuiszorg zeer effectief en kreeg warme woorden en beloftes op elk verkiezingscongres. Verkiezingsprogramma’s werden bijgesteld. Den Haag legde 100 miljoen extra op tafel voor verpleeghuizen. Prachtig, maar een druppel op de gloeiende plaat zo lang we niet weten waar de mensen vandaan te halen voor de zorg.
Hugo Borst praatte met Mark Rutte en die ging op werkbezoek. Resultaat: twee miljard extra voor de verpleeghuiszorg in het verkiezingsprogramma van de VVD. Eerst gaan er 55.000 mensen uit in de zorg, nu staat er een zak met geld. Rutte vergeet overigens ook even dat driekwart van alle mensen met dementie gewoon thuis woont.
Het CDA stelt ook een extraatje in het vooruitzicht en komt onder andere met een ‘mantelzorgvergoeding’. Patiënten die door mantelzorgers verzorgd worden krijgen een korting op de eigen bijdrage. En dan is er ook nog het zilveren stembusakkoord met onder andere de ChristenUnie. De inzet is waardig oud worden door onder andere bestrijding van eenzaamheid, compensatie van mantelzorgers en passende zorg.
Mantelzorger
Laat ik duidelijk zijn: ik ben blij met elk initiatief dat wordt getoond om ouderen in het algemeen en mensen met dementie en hun naasten in het bijzonder te ondersteunen. Maar hoe moeten al die mensen over wie het echt gaat, denken over al die warme wensen terwijl het best koud was de afgelopen jaren? Zoals een mantelzorger tegen me zei in een Alzheimer Café: “Denken ze nu echt in Den Haag dat ik gek geworden ben?”
Ik begrijp dat sentiment. Al jaren staan zij onder druk. De casemanager die hen zou ontlasten, is er vaak niet. De dagbesteding is bij gemeenten gelegd die de toegang beperken. In de verpleeghuiszorg is gesneden en is vooral gehandeld op incidenten. Ik zie regelmatig mantelzorgers bij wie het water aan de lippen staat en die gewoon intens moe zijn. Zij geloven niet meer in mooie woorden en beloftes.
Daarom beste politici, mag ik een oproep doen? Prachtig, uw beloften! IJzersterk, die visies op hoe mensen oud moeten kunnen worden in Nederland. Fantastisch dat u alle mantelzorgers wilt ondersteunen. Maar vergeet niet wie de krant leest met deze berichten. De mensen waar u over praat. Stel hen niet teleur. Durf echt plannen te maken. Voor mensen in verpleeghuizen maar ook voor mensen die thuis wonen en zorg nodig hebben. Voor de mantelzorgers die uit liefde bergen verzetten.
Ik weet dat u een compromis moet zoeken bij een formatie. Maar maak u sterk op die terreinen waar u blijkbaar gezamenlijk echt urgentie voelt. Want dat is echt luisteren naar de kiezer.
Alzheimer Nederland
