Ziekenhuizen zijn vaak ook grote werkgevers binnen een gemeente. Maar hoe vaak overlegt de raad van bestuur van het ziekenhuis met de gemeente?
Ik heb een gekke afwijking: als ik een voor mij minder bekende stad binnen rijd, ben ik altijd blij als ik op de ANWB borden de route naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis zie staan, dan voel ik me toch al een beetje thuis. En ik voel me stiekem ook trots: wie anders dan de zorgprofessional treft ‘zijn’ werkplek aan op de algemene wegwijzers?!
Keurslijf
Ziekenhuizen zijn vaak ook grote werkgevers binnen een gemeente. Maar hoe vaak overlegt de raad van bestuur van het ziekenhuis met de gemeente? En als er dan al overlegd wordt, gaat het dan over parkeergelden en vastgoed? Of gaat het over hoe longartsen naar scholen zouden kunnen gaan om over de schadelijke effecten van roken te praten? Praten de GGD en gemeente beleidsmedewerkers met kinderartsen over hoe je adipositas bij jongeren kunt terugdringen? We weten eigenlijk allemaal wel de nieuwe definitie van gezondheid, met de nadruk op kwaliteit van leven en op ziektepreventie, maar om daar je dagelijkse praktijk op aan te passen, blijkt heel erg lastig, vooral in de ziekenhuiswereld.
Een andere tendens is dat vanwege vorderende technische mogelijkheden en betere risico-management, de opnameduur in het ziekenhuis steeds korter wordt. Dat zou kunnen leiden tot lege kamers! Wat zou het zonde zijn, en weinig duurzaam, als we die mooie ruimtes in het ziekenhuis niet meer gebruiken, of er slechts infuuspalen en bedden in opslaan…
Gelukkig weten al jaren jonge hipsters op gympen en in spijkerbroek onze gebouwen goed te vinden: de co-assistenten! Maar hoe gaan we met hen en hun frisse ideeen om? We ‘socialiseren’ ze om volgens het oude keurslijf te gaan denken en werken.
Gezonde Stad
Beter zou zijn om de ziekenhuis deuren nog wijder open te zetten. Bijvoorbeeld naar de gemeente. Google de term ‘Gezonde Stad’ maar eens, een onderwerp waar bijvoorbeeld Amsterdam, Zwolle, Rijkswaterstaat en ingenieursburo’s heel hard mee bezig zijn, maar waar ziekenhuizen nu nog totaal niet bij betrokken worden. Toch gek, dat zorgprofessionals niet meedoen bij initiatieven die gaan over gezondheid.
Dus ik begin steeds meer te beseffen dat mijn trots eigenlijk misplaatst is. Het is een uiting van heel ouderwets denken: “als je een zorg probleem hebt, dan kom je maar naar het ziekenhuis toe, want dat is het centrum van de wereld…” Natuurlijk, vanuit het ziekenhuis is het best spannend om een andere rol te gaan nemen. Het kan zelfs bedreigend zijn, want uitsluitend focus op ziektereparatie levert in het huidige financieringsstelsel vaak de beste beloning op.
Ziekenhuizen hebben altijd een grote maatschappelijke rol gehad in hun regio, maar de manier waarop deze rol het beste kan worden ingevuld, verandert heel snel. Voortaan dus misschien maar ANWB borden naar het stadscentrum op het ziekenhuis terrein neerzetten!
Directeur STZ en internist-hematoloog
