Sinds een aantal jaren wordt het opeens benoemd: terug naar de bedoeling, namelijk cliënten zo goed mogelijk helpen. Voor de verpleegkundigen en artsen die altijd al hun uiterste best doen is dit een belediging, maar bij de inrichting, vorming van organisatie kan er inderdaad veel meer naar de kern van de zorg gekeken worden.
Maar goed, in het kader van terug naar de bedoeling worden taken, bevoegdheden zoveel mogelijk in handen gegeven van de uitvoerende professionals. Zij kennen immers de vraag en kunnen direct de juiste hoeveelheid zorg inschatten en inplannen. De wijkteams en in het bijzonder de wijkverpleegkundigen kunnen nu de zorg indiceren, plannen en bepalen op basis van de hoeveelheid zorg die nodig is of er opgeschaald of afgebouwd kan worden. Een ideale situatie, makkelijk en flexibel precies wat de cliënt nodig heeft. Maarde laatste maanden blijkt in een intensieve zoektocht om wijkverpleging in te schakelen dat de verpersoonlijking van de bedoeling een bedoening is geworden.
Omzetplafond
De wijkverpleegkundigen moeten tot hun spijt aan de nieuwe cliënten vertellen dat ze geen zorg kunnen aanbieden omdat ze het omzetplafond voor die verzekering bereikt hebben. Ze vertellen dit terwijl ze zelf een cliënt aan het helpen zijn – want ze moeten bereikbaar blijven en telefoontjes tijdens deze handelingen ook afhandelen- Uit de gesprekken is te merken hoe de wijkverpleegkundigen worstelen en hun uiterste best doen nog oplossingen te vinden. Zij willen immers het beste voor de cliënten en gewoon de zorg verlenen.
Dan maar de zorgverzekeraar met haar zorgplicht in schakelen. Zij verwijzen naar nog meer instellingen verspreid over het gehele land die nog wat contracteerruimte hebben, maar die niet in de regio werkzaam zijn. Dit helpt niet echt, echt niet. Maar uiteindelijk hebben ze een oplossing. Gelukkig, zij hebben voldaan aan hun zorgplichten de noodzakelijke verpleging kan gegeven worden. …. Die gaat op hun verzoek geleverd worden door een niet gecontracteerde zorgaanbieder, die immers nooit aan hun omzetplafond kunnen zitten omdat ze die niet hebben en dus is er ruimte. Zij dienen de factuur in bij de cliënt en die moet dan maar zorgen het bedrag geheel of gedeeltelijk terug te krijgen van de zorgverzekeraar. Gedeeltelijk?? Ja want de niet gecontracteerde zorgverlener krijgt maar 75 procent van de marktconforme prijs en alles wat meer gefactureerd wordt moet de cliënt zelf bij betalen.
Goedkope oplossing
De zorgverzekeraar is in eerst instantie ontevreden, zij had verwacht op basis van geschiedenis en loyaliteit dat de gecontracteerde instellingen wel om niet de bovengecontracteerde uren zorg voor hun rekening zouden nemen. De niet-gecontracteerde partijen, die slechts 75 procent van de marktconforme prijs krijgen en daarmee een goedkope oplossing is voor de verzekeraar bieden een uitweg.
En de cliënt?; die heeft geen andere zeggenschap dan de noodzakelijk zorg weigeren of deze constructie accepteren, waarbij het eventueel boven de 75 procent gefactureerde voor haar eigen rekening komt.
De wijkverpleegkundige teams? De bedoeling van goede zorg streven ze na, de ballast van de bureaucratie en verantwoordelijk zijn voor zaken die ze niet kunnen beïnvloeden zullen ze nog lang voelen en in verlegenheid brengen.
Ervaren bestuurder en toezichthouder in de social profit
