Actuele, complexe maatschappelijke vraagstukken zoals de decentralisatie van zorg en de opvang van asielzoekers stellen hoge eisen aan de samenwerking van gemeenten, zorginstellingen en woningcorporaties. Hoe succesvoller deze samenwerking, hoe groter de kans dat de organisaties in de transitiedriehoek erin slagen maatschappelijke vraagstukken het hoofd te bieden.
Onder de transitiedriehoek versta ik het regionale samenspel van gemeente, zorginstelling en woningcorporatie. Eenvoudigweg kan gesteld worden dat zij tot elkaar veroordeeld zijn. Ik zie echter dat er grote voordelen zijn te behalen in deze driehoek. Belangrijk: de uiteindelijke klant is één en dezelfde persoon. Altijd als burger, maar soms ook als zorgvrager en/of huurder.
Voor verbetering vatbaar
De praktijk wijst uit dat de samenwerking binnen de transitiedriehoek voor verbetering vatbaar is. BDO heeft de afgelopen periode ruime ervaring opgedaan in het begeleiden van de organisaties binnen de publiek sociale driehoek en constateert de volgende knelpunten:
- Maatschappelijke vraagstukken krijgen binnen de driehoek niet of te laat de gewenste urgentie
- Stakeholders binnen de driehoek weten elkaar moeizaam te vinden of relevante stakeholders zijn niet aangehaakt;
- Samenwerking beperkt zich tot onderling informeren, acties blijven uit;
- Stakeholders binnen de driehoek zijn niet op de hoogte van de effecten van hun eigen strategische keuzes en handelen;
- De belangen van stakeholders lijken veelal uiteen te liggen, alhoewel het in de praktijk om dezelfde klant gaat (cliënt-huurder-burger)
Hierdoor worden doelen niet gehaald en publiek geld verspild. De cliënt-huurder-burger centraal is een veel gehoord adagium, maar dit is helaas niet altijd de werkelijkheid. Interessante constatering, maar wat moet je ermee?
Het meest simpele antwoord hierop is: ga eens bij elkaar zitten. Het verbinden van gemeente, woningcorporatie en zorginstelling is het startpunt. Natuurlijk is deze driehoek uit te breiden met welzijnsorganisatie, scholen et cetera. Verken vervolgens elkaars situatie en drijfveren. De fase daarna zou gericht kunnen zijn op het creëren van nieuwe concepten, oplossingen en samenwerkingsmogelijkheden. Logischerwijs is daarna de fase van kiezen en toepassen aangebroken. Nadat dit is doorlopen, is het een kwestie van regelmatig evalueren en continu verbeteren.
Turbulente omgevingen
Ik ervaar in de praktijk dat hierboven genoemde partijen opvallend weinig zijn geïnformeerd over elkaars omgeving, drijfveren en uitdagingen. Dat is enerzijds begrijpelijk gezien de turbulente omgevingen waarin deze stakeholders zich bewegen en de aandacht die dat vraagt. Echter, juist in deze omgeving is het belangrijk om naar buiten gericht te zijn en samenwerking op te zoeken. Uitgangspunt daarbij blijft wat mij betreft dat het uiteindelijk altijd om dezelfde persoon gaat. Of deze nu zorgcliënt, de burger of huurder wordt genoemd.
Partner bij BDO Advisory
