Als aanjager van het Zorgpact zet ik mij in voor meer samenwerking tussen zorgaanbieders, onderwijsinstellingen en lokale overheden. De centrale vraag die ik me in de huidige fase van het Zorgpact stel, is: hoe organiseren we bredere bestuurlijke betrokkenheid in deze gouden driehoek?
Veel systemen in onze organisaties en sectoren zijn gericht op financieel beheer en risicoreductie. En veel van de huidige bestuurders zijn door toezichthouders geselecteerd op hun beheersmatige kwaliteiten. Maar het domein van zorg en welzijn is in rap tempo aan het veranderen. Ik hoor mensen zeggen dat verandering in deze sector van alle tijden is, maar dat ze de veranderingen in het huidige tempo nog niet eerder in hun loopbaan hebben meegemaakt.
Hoe geven we vorm en inhoud aan mensgerichte zorg in een tijd waarin de politiek vraagt om landelijke normen? Hoe geven we vorm en inhoud aan de forse daling van de verblijfsduur in verpleeghuizen en wat betekent het voor de mensen die nu langer thuis blijven? Hoe omarmen we de technologische ontwikkelingen om meer maatwerk te kunnen bieden? Tot voor kort fuseerden we organisaties; hoe gaan we ze nu ‘defuseren’ en ondersteunend maken aan de teams en de wijk? En dichter bij mijn oproep vanuit het Zorgpact, hoe gaan we nieuwe allianties aan in onze eigen regionale context?
Nieuwe wegen
Kortom: dit is geen tijd van reageren en beheersen, maar van het inslaan van nieuwe wegen en het organiseren van verandering. De bestuurder is daarmee in een lastige positie gebracht: hij of zij moet gaan beheren én een breekijzer zijn in de vernieuwing. Dit is een uitdagende taak.
Regelmatig heb ik hierover gesproken met bestuurders tijdens bijeenkomsten, events en bezoeken. Nu ga ik een stap verder en zit ik wekelijks met bestuurders om de tafel in zogenaamde estafettegesprekken. Het doel van deze gesprekken is luisteren naar de rol van bestuurders in de samenwerking, waar ze last van hebben en hoe ze elkaar hierin kunnen ondersteunen. Hoe maakt een bestuurder ruimte voor creatieve destructie? Hoe bereikt een bestuurder het omslagpunt in de relatie met partners? Hoe combineert de rol van breekijzer met die van beheerder en hoe neem je de toezichthouders daarin mee?
Eigenaarschap van de cliënt
De eerste gesprekken zijn pas net geweest, maar ik kan nu al constateren dat de bestuurders enthousiast zijn en niet aarzelen om in gesprek te gaan. Ik ben onder de indruk van hoe ze zich inzetten voor meer eigenaarschap van de cliënt en bijvoorbeeld het ecosysteem in de wijk. De mensgerichte zorg is bij deze bestuurders allemaal het ankerpunt. De gesprekken bevestigen ook mijn beeld dat dit zich moet voltrekken in een razend complexe context waarin zakelijk samenwerken niet vanzelfsprekend is.
Ik ga door met deze estafettegesprekken en nodig bestuurders die daar iets voor voelen uit contact met me op te nemen. Ook wil ik bestuurders van harte uitnodigen om met Anja Schouten en mij in gesprek gaan op 8 december, tijdens de bestuurlijke reflectie op de Landelijke Werkdag van het Zorgpact. Tijdens deze interactieve sessie willen we met u reflecteren op de eigen rol en kunnen we elkaar wellicht ‘besmetten’ met goede ideeën en inspiratie.
Het is mijn absolute ambitie om deze gesprekken met bestuurders voort te zetten en hen op deze manier bij de beweging te betrekken. De betrokkenheid en onderlinge interactie van bestuurders is immers van belang voor het slagen van onze gezamenlijke missie: de beste zorg voor iedereen, nu en in de toekomst.
Aanjager van het Zorgpact
