Het dynamische vermogen van mensen om zich met veerkracht aan te passen en zelf regie te voeren over hun welbevinden spreekt de revalidatiesector erg aan. De patiënt staat al sinds jaar en dag centraal en het thema positieve gezondheid staat bovenaan op de strategische agenda van de sector.
De revalidatiesector heeft het patiëntenperspectief hoog in het vaandel staan en onderscheidt zich van andere sectoren als het gaat om patiëntgericht werken. Het is in de revalidatie algemeen goed om de patiënten te betrekken in de behandeling waarbij het uitgangspunt is wat de patiënt nog wel kan om weer zo goed mogelijk terug te keren in de maatschappij. De patiënt en zijn gezondheid als vertrekpunt staan centraal in het strategisch plan van de sector voor de toekomst. Een reden voor de bestuurders in de sector om daarover tijdens een algemene ledenvergadering met elkaar in gesprek te gaan.
Het KPMG-rapport ‘What works. Creating new value with patients, caregivers and communities’ legt bloot wat we allemaal al wel weten. Er bestaat frictie tussen wat zorginstellingen en hun bestuurders willen doen om patiëntgerichter te werken en wat er ook daadwerkelijk aan gedaan wordt. Terwijl uit onderzoek blijkt dat patiënten die zelf minder betrokken zijn 8 procent tot 21 procent meer geld kosten. Betrek patiënten en hun mantelzorgers dus in de inrichting van de zorg, wat de uitkomsten zijn waar naartoe gewerkt wordt en laat ze meebeslissen. Over de behandeling, maar ook over het beleid van de instelling en de keuzes die daar, bijvoorbeeld over behandelingen of innovaties, gemaakt worden.
Zorgdroom
In dit kader hebben wij aan de voorzitter van de Dwarsleasie Organisatie Nederland, Jos Dekkers, gevraagd wat de sector goed doet, wat beter kan en wat zijn mooiste zorgdroom is. Er is waardering voor het feit dat dat het belang van ervaringsdeskundigheid in de centra die in dwarslaesierevalidatie gespecialiseerd zijn goed erkend wordt en dat zijn patiëntenvereniging er serieus genomen wordt als gesprekspartner. Wat beter kan? Als persoon gezien worden en niet als patiënt, ook buiten de deuren van de instelling, en ervoor zorgen dat men met de nodige ondersteuning en voorzieningen zo snel mogelijk weer naar huis kan. Hierbij manifesteren zich steeds meer problemen: de bezuinigingen van de laatste jaren leiden ertoe dat mensen die klaar zijn met revalideren nog niet beschikken over de vereiste Wmo-voorzieningen en/of zorg thuis. Dekkers pleit voor gezamenlijke actie op dit punt. Ook riep hij de sector op om ervoor te zorgen dat mensen met een nieuwe dwarslaesie altijd worden opgenomen in één van de acht centra met een gespecialiseerde dwarslaesie-afdeling.
En dan zijn zorgdroom: grote vooruitgang bij het onderzoek naar herstel/genezing van ruggenmergschade. Jos Dekkers heeft zijn dwarslaesie opgelopen door een val van zijn paard tijdens een tocht in Schotland. Sindsdien moeten hij en zijn vrouw zien te leven met zijn dwarslaesie, zoals hij dat zelf zo goed zegt, en kunnen de revalidatie-instellingen mensen zoals Jos Dekkers daarbij helpen.
Aan de slag
Als het gaat om het verder investeren in patiëntgericht werken en de patiënt centraal stellen kunnen we vandaag alweer verder aan de slag, zo bleek uit de gesprekken tussen de bestuurders. Bovendien hoeven ze geen geld te kosten en leveren ze dat wel op, aldus de auteurs van het rapport van KPMG. En onder bestuurders van revalidatie-instellingen blijken er ideeën en tips voor elkaar genoeg. Een Chief Listening Officer aanstellen, patiënten mee laten plannen, kamergesprekken voeren, gastvrijheid definiëren en iedereen daar aan houden, best practices delen en vooral: de mens achter de patiënt zien en oprechte aandacht geven.
Ik hou het graag bij het Nederlands maar deze keer maak ik een uitzondering: practice what you preach en het kost niets.
Directeur van Revalidatie Nederland
