De VGN-campagne ‘Nederland Onbeperkt’ heeft als doel mensen met een beperking zichtbaarder maken. Zijn ze dan niet zichtbaar? En waarom moeten ze dan zichtbaarder worden?
VGN-voorzitter Femke Halsema en rolstoeltennister Esther Vergeer geven op 13 oktober het startsein voor de campagne. Het doel is mensen met een beperking zichtbaarder te maken. Ik hoor mensen al vragen: ‘Zijn ze dan niet zichtbaar? En waarom moeten ze dan zichtbaarder worden?’ Als ik kijk naar onze doelgroep, mensen met hersenletsel, dan denk ik dat er nog veel te winnen is op dit punt.
Laatst vertelde een van onze cliënten dat een paar buurtbewoners hem nooit groeten. Op een buurtbijeenkomst sprak hij een van hen aan: “Mag ik naast u zitten?” “Nou, eigenlijk niet”, zei de vrouw. “Ik ben er geen voorstander van dat er zorgwoningen in onze flat zijn gekomen. Ik heb ook geen behoefte om met jullie te integreren.” Kunt u zich voorstellen hoe onze cliënt zich voelde? En déze mevrouw kwam nog eerlijk voor haar mening uit, anderen zullen het misschien wel denken maar niet uiten. Als deze cliënt, met zijn levensverhaal, zichtbaar zou zijn, zou dit niet gebeuren. Ik zou deze mevrouw willen zeggen: u heeft hier te maken met een gewone man, die helaas door een ongeluk niet meer kan lopen en minder goed kan praten. Maar deze man is niet gek! Sterker nog, het kan u of uw man morgen ook gebeuren! Een ongeluk, een beroerte of een herseninfarct.
De buitenkant
Bij een andere cliënt met hersenletsel is er aan de buitenkant niks te zien. Misschien is dat wel de reden dat ze zich vaak niet begrepen voelt: “Bij de huisartsenpraktijk vinden ze me soms te emotioneel waardoor ze me minder serieus nemen. En het UWV vond dat ik gewoon moest werken terwijl ik dat echt niet meer kon na mijn beroerte.” Ze is geneigd niet meer naar een verjaardag te gaan. “Door mijn hersenletsel voel ik minder grenzen en ik wind ik me sneller op. Dat wordt me op verjaardagen niet altijd in dank afgenomen. Ik voel dat er achter mijn rug om gepraat wordt.”
Gelukkig is er bij een grote groep mensen wél veel begrip voor mensen met een beperking. Velen van ons begrijpen dat als je in een rolstoel zit of niet zo goed kunt praten, je er ook gewoon bij wilt horen en mee kunt doen. Of het om een (vrijwillige) arbeidsplek gaat of met anderen in contact komen op een buurtbijeenkomst. Laten we met zijn allen alert blijven. Zijn onze openbare gelegenheden drempelvrij? Kan ik als werkgever iemand met een beperking een kans geven? En laten we vooral in gesprek gaan met mensen met een beperking, op een gelijkwaardige manier. Verdiep je in de ander op een verjaardag, zonder direct te oordelen.
Bijdragen
Femke Halsema en Esther Vergeer staan op 13 oktober met levensgrote kaarten op de Stadhuisbrug in Utrecht, waarop mensen met een beperking kunnen schrijven wat zij onder ‘Nederland Onbeperkt’ verstaan. Ik denk dat er veel wensen op staan met betrekking tot een Nederland waarin zij kunnen participeren, begrip ervaren en toegang vinden tot de zorg en ondersteuning die ze nodig hebben om een zo prettig mogelijk leven te leiden. Daar kunnen we allemaal aan bijdragen. Als mensen met een beperking zichtbaar zijn, hoeven wij ze alleen nog maar te willen zien.
Bestuurder InteraktContour
