Het kan bijna niemand zijn ontgaan dat de Paralympics gaande zijn in Rio de Janeiro. De media besteden er steeds meer aandacht aan. Topsport door mensen met een fysieke beperking begint de aandacht te krijgen die het verdient.
Minister Schippers van Sport steunt onze Paralympiërs, ook financieel. “Het gaat hier om topsport, net zo als op de Olympische Spelen”, zo zegt de minister. De paralympische sporters zijn professionals geworden. Sponsoring is voor hen de gewoonste zaak van de wereld. Minister Schippers zich ook in voor de breedtesport. Want iedereen moet kunnen sporten in Nederland. Toch zijn er heel veel mensen met een beperking, jong en oud, die niet kunnen sporten, althans niet met de daarvoor vereiste hulpmiddelen.
Hoe komt dat?
Medische hulpmiddelen worden alleen vergoed als het gaat om algemene dagelijkse levensverrichtingen (ADL). Dat betekent dat alleen reguliere ortheses en protheses worden vergoed.
Op de website van ZorgInstituut Nederland staat onder het kopje ‘Indicatie’ op de pagina ‘Hulpmiddelen voor het bewegingssysteem’: ‘Om in aanmerking te komen voor vergoeding van hulpmiddelen voor het bewegingssysteem is bepaald dat er sprake moet zijn van een ernstige aandoening en dat het niet mag gaan om hulpmiddelen die uitsluitend bij sportactiviteiten zijn aangewezen’.
Sportmijders
Wie wil sporten en een op maat gemaakt hulpmiddel nodig heeft moet dat zelf betalen. Dat is voor velen niet haalbaar. Het gevolg is: sporten met een hulpmiddel dat daar niet voor is bedoeld, met alle gevolgen van dien: pijn, blessures. Frustratie. Of niet sporten en thuis op de bank zitten. Ongewild worden zij sportmijders en daarmee in potentie grootgebruikers van zorg. Het komt vaak voor dat patiënten die een prothese hebben, ook lijden aan diabetes, of hart- en vaatziekten. In beweging zijn is voor hen cruciaal.
Stel dat je onderbeen is geamputeerd dan krijg je wel de op maat gemaakte prothese vergoed, maar niet de prothese die je nodig hebt om te kunnen hardlopen.
Er zijn toch wetten als de WMO en de ZVW, hoor ik u zeggen. Ja die wetten zijn er maar wie aanklopt bij de gemeente (WMO) of zorgverzekeraar (ZVW) verdwaalt snel in een doolhof van regels. Femke Halsema, voorzitter Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland (VGN), spreekt in dit verband over systeemdwang.
Mensen worden hierdoor uitgesloten. Dat kan niet de bedoeling zijn geweest van de wetgever. Het draait om maatwerk, flexibiliteit, om meedoen. Ook voor de gehandicapte sporter die een prothese nodig heeft om een potje te kunnen voetballen. Het kabinet Rutte-Asscher heeft de participatiemaatschappij hoog in het vaandel staan. Het zou mooi zijn als de bewindslieden op het ministerie van VWS aan deze ongelijkheid een eind maken. Voor gehandicapten, ook dus de amateursporters is het recht op bewegen een mensenrecht.
Voorzitter NVOS-Orthobanda
