De kosten in de zorg nemen jaarlijks toe. Dat is voor iedereen wel duidelijk. Ingewikkelde ethische vragen over wat een behandeling nu wel of niet mag kosten worden besproken.
Dure geneesmiddelen worden tegen het licht gehouden. Wat mag een jaartje extra kosten? Ondertussen wordt er toch maar weinig gekeken naar wat er goedkoper kan. En dan bedoel ik onder andere: wanneer wordt er eens wat zorgvuldiger met het aanvragen van diagnostiek omgegaan?
In februari 2012 werd de Richtlijn Sedatie bij kinderen geautoriseerd door de NVK en in de maanden daarna uitgerold over het land. Tot die tijd vroegen ik in ons ziekenhuis ongeveer 15 keer per jaar een MRI-onderzoek bij onder sedatie (meestal Chlooralhydraat rectaal) bij jonge kinderen aan. Nooit enig probleem mee gehad.
Aanbod
Bijzonder om te zien dat sinds die richtlijn operationeel is geworden en wij die MRI onderzoeken niet meer mogen/kunnen/willen doen in ons ziekenhuis het aantal verzoeken aan de academie om zo’n MRI onder narcose te verrichten ongeveer 1 per jaar is. Zonder dat de zorg voor de kinderen daaronder heeft geleden. Aanbod creëert toch ook een beetje vraag. En ja dat zegt natuurlijk vooral iets over mij (maar daarmee zegt het ook wel iets over veel andere mensen).
Hans is 14 jaar en heeft een geperforeerde appendix (laparoscopie en antibiotica) met een CRP van 300. De volgende dag ‘standaard’ controle lab en voordat de uitslag van het CRP bekend was, vroeg ik mij af bij welke CRP uitkomst het beleid gewijzigd zou worden. Een CRP van 400 zal wel komen door het doorstijgen na de ingreep bij de zieke Hans. Een CRP van 300 is ook prima (“het kan nog niet zo snel dalen”). En een daling is natuurlijk helemaal goed.
Klein pils
Nu kost zo’n CRP bijna niets, Hans moest toch geprikt worden omdat zijn Natrium en Kalium zo overhoop lagen en gecorrigeerd moesten worden en het gaat hier over klein pils. Maar toch, als je al dat standaardlab bij elkaar optelt, heb je toch wel een stevig biertje in handen.
Probeer eens om een dagje bij alle diagnostiek die je aanvraagt een a priori inschatting te maken van wat de uitkomst van het onderzoek gaat betekenen voor je beleid.
En dan nog een stapje verder nu ik toch naar Wimbledon kijk……….zou dat Hawk Eye systeem niet iets voor de zorg zijn?
Iedere keer dat je een MRI aanvraagt die een daadwerkelijke bijdrage levert aan het beleid blijft het aantal MRI’s wat je nog mag aanvragen onveranderd. Het zal wel geen groot verschil maken en de werkelijkheid is altijd anders dan maar de excercitie is zeker de moeite waard: het scherpt je aan alle kanten.
En als ik dan toch naar dat oer-Engelse Wimbledon kijk begrijp ik die Brexit ook weer wat beter.
Kinderarts in het Zuwe Hofpoort Ziekenhuis
