Er zijn nog steeds zorgbestuurders die het niet nodig vinden om zich te laten zien op de werkvloer. Daar hebben ze hun managers voor, en nee, die willen ze echt niet voor de voeten lopen.
Vanuit het verleden hebben deze bestuurders nog enig vermoeden hoe de cliënt er uitziet – ze komen immers vanuit het vak – maar nu zijn ze met belangrijker zaken bezig. Ze zorgen ervoor dat er goede contracten worden afgesloten met het zorgkantoor, dat de relatie met de lokale overheden optimaal is en dat ze zichtbaar zijn in ‘het netwerk’.
Wat is er toch gebeurd met deze bestuurders, mensen die uit een persoonlijke ‘drive’ gekozen hebben voor de zorg, daar hun hart en ziel in wilden leggen en zich wilden richten op de belangen van de cliënt? Vaak was het een combinatie van factoren die hen in positie brachten: een vertrekkende bestuurder, goed in beeld bij de raad van toezicht, er was draagvlak binnen het management en bij de potentiële nieuwe bestuurder was het gevoel van ‘dat kan ik beter’ present.
Maar vanaf het moment dat zij zelf in de rol van bestuurder terechtkwamen, merkten zij de druk van de organisatie en haar omgeving. De druk van een organisatie en haar voortbestaan, de verantwoordelijkheid voor honderden medewerkers, de druk vanuit de raad van toezicht die toch vooral geen ‘gedoe’ op haar bordje wil, de druk vanuit de overheid met haar voortdurende nieuwe wetten en regels.
Illusie armer
Helaas zie je bestuurders na een aantal jaren afhaken, een ervaring rijker en een illusie armer. Met veel elan begonnen, met de beste bedoelingen, maar het pakte toch anders uit.
Maar gelukkig zijn er ook andere beelden. Bestuurders die het echt in zich hebben, die vanaf dag één voor zichzelf de randvoorwaarden creëren om het anders te doen, dicht bij de cliënt, zelf in contact blijven met ‘de werkvloer’, weten waar de prioriteiten moeten liggen. Deze liggen immers bij de cliënten en hun directe omgeving. Het weten wat daar speelt, inspelen op de behoefte van de cliënt én realiseren dat dit wat anders kan zijn dan de cliëntvraag, het faciliteren van de medewerkers en het stimuleren van hun zelforganiserend vermogen. Dat alles zorgt voor gezonde zorg in een gezonde organisatie.
Verplichte corvee
Natuurlijk komen er voor een zorgbestuurder allerlei bestuurlijk-administratieve zaken om de hoek kijken, als verplichte corvee waar je niet omheen kunt. Maar een echte zorgbestuurder weet dat daar zijn prioriteit niet ligt. Om te blijven ervaren wat er speelt in de omgeving van de cliënt zal hij zichtbaar moeten zijn waar het daadwerkelijk gebeurt – op de werkvloer – en daar zijn ogen en oren goed de kost moeten geven. Zien en gezien worden, daar draait het om, maar dan wel graag op de juiste plaats!
Pool Management & Organisatie
