Toen ik vorig jaar de overgang van de AWBZ naar de Wmo begeleidde in de welzijnssector, viel het me op hoezeer de gezondheidszorg qua innovaties voorloopt op het welzijnswerk. We klagen vaak over de lange weg naar implementatie in de zorg, maar nu ik weer terug ben in deze sector zie ik het anders.
Allereerst: waarom loopt het in het welzijn zo traag met zelfs de meest voor de hand liggende vooruitgang als een gedigitaliseerd cliëntenbestand? In de organisatie waar ik werkte, stonden er nog kasten vol met papieren hangmappen. We verstuurden brieven naar cliënten en hadden een uitgebreid telefoonpanel voor cliëntvragen. Het antwoord: de leeftijd van de cliëntengroep. Hoe vaak ik dat wel niet gehoord heb. De innovatienoodzaak vanuit ouderen en gehandicapten zelf is beduidend laag. Ziek worden, of langdurig ziek zijn, is van alle leeftijden. De patiënt vormt daarmee de grote drijfveer achter innovaties in de zorg.
Vooruitgang
Nu ik verbonden ben aan U CREATE en ik mij hoofdzakelijk bezighoud met het verbinden van creatieve denkers aan zowel de zorg als welzijn, zie ik pas hoe snel die vooruitgang gaat. We gaan niet zo snel als de commerciële technische revolutie, maar wie schrijft voor dat dit zou moeten? Toch wordt de zorg nog steeds als log, en moeilijk te veranderen bestempeld.
Als oorzaken noemen we werkdruk, protocollen, validatie en implementatie op de werkvloer. De arts moet meer compassie en tijd voor zijn patiënt vinden en ook nog eens innovatief bezig zijn. En laten we niet vergeten: innovatie is prachtig, maar wie draagt de risico’s tijdens pilotfases en klinische studies? Of het nu om een app gaat of robotica. het maakt niet veel verschil. Toch verandert de zorg zo snel als de arts en de patiënt daar aan toe zijn. Dat is relatief snel, laten we ons dat realiseren. Vraag en aanbod zijn voldoende aanwezig. Natuurlijk duurt het proces langer dan in commerciële organisaties. Maar zouden we het goed vinden als dit proces onzorgvuldig werd doorlopen?
Centrale agent
Het is beter te ventileren dat vernieuwen in de zorg complex is, omwonden met protocollaire toetsing in het belang van veiligheid en gezondheid. Dat vraagt om kennis en inzicht in het werkveld. Als vernieuwend denker van buitenaf heb je daarom vaak iemand nodig van binnenuit om hierin wegwijs te worden. Vaak een kwestie van ‘ons kent ons’. Jammer eigenlijk. Er valt al behoorlijk wat te winnen als zorginstellingen die innovatie aanmoedigen een centrale agent aanstellen die vernieuwers van buitenaf aan de hand neemt. Zet die deur eens open en maak hen wegwijs!
Maar belangrijker nog is de factor ‘mens’ in het hele innovatieproces. De mens als risicodrager, als designer, als patiënt, als zorgverlener. Een mens wiens persoonlijke en professionele waarden continu verdedigd moeten worden, omdat deze tijdens het veranderproces (in zekere zin) aangevallen worden. We spreken over logge organisaties, maar de verandering en het succes ervan zit toch echt in de mens.
Urgentiegevoel
Innovaties verlopen sneller en succesvoller als er een gevoel van urgentie is bij zowel arts als patiënt. Een urgentiegevoel dat goed duidelijk gemaakt wordt aan beslissers en toezichthouders, waardoor ook zij zich ook probleemloos hard kunnen maken voor aanpassingen in richtlijnen en protocollen. De regels en de routes moeten helder en toegankelijk zijn, al zijn het uiteindelijk niet de kleine lettertjes, maar de mensen die de zorg veranderen.
Meepraten
Wilt u meepraten over innoveren in de zorg? Wij delen deze kennis op 7 juni 2016 tijdens de Doctor+Designer CrossOver Conference in Maarssen. We tonen vooruitgang, bespreken de mooie en pijnlijke kanten van innovatie en inventariseren problemen uit het werkveld. We debatteren met landelijke bestuurders over de noodzaak van innovatie en welke invloed dit op toezicht en regelgeving heeft (of zou moeten hebben). Kom ons versterken!
Manager marketing, communicatie & PR voor U CREATE
