De overheid stelt concrete doelen voor allerlei maatschappelijke
problemen. Waarom niet voor het terugdringen van kindermishandeling?
Half november 2015 was het de Week tegen Kindermishandeling. In ons landen worden 119.000 kinderen emotioneel, fysiek of seksueel mishandeld. Dat is 3 procent van alle kinderen: minstens één in elke klas. Met dat aantal kunnen we vier PSV-stadions vullen. De gevolgen zijn gigantisch: deze kinderen lopen veel meer kans op psychiatrische stoornissen en kennen een verhoogd risico om hun eigen kinderen te gaan mishandelen. Als je een mishandeld kind vraagt wat het allerergste is, antwoordt het bijna altijd ‘het zwijgen’.
Maar al meer dan dertig jaar gaat de discussie over de jeugdzorg in Nederland vooral over organisatie, zeggenschap en geld. De gemeenten zijn bijna een jaar verantwoordelijk en de discussie is er niet anders op geworden. De kwaliteit van de jeugdzorg is in de afgelopen decennia wel verbeterd. We weten beter wat wel en niet werkt. Kinderen worden vaker ambulant behandeld, de effectiviteit is vooruit gegaan, de wetenschap speelt een veel grotere rol en er wordt beter samen gewerkt tussen de instanties.
Orde van de dag
De week tegen kindermishandeling is voorbij en we gaan weer over tot de orde van de dag. Het dreigend terroristisch geweld houdt ons meer bezig dan het geweld tegen een kind achter de voordeur ergens in onze straat. Dat is merkwaardig. De overheid stelt terecht concrete doelen rond terugdringing van allerlei maatschappelijke problemen, zoals het verminderen van het aantal verkeersdoden en gewonden, het terugdringen van de criminaliteit en het zorgen voor een schoner klimaat.
Met betrekking tot kindermishandeling wordt geen enkel concreet doel gesteld. Terwijl dat nu net heel hard nodig is, want de cijfers stijgen. In 2010 lag het cijfer nog op 107.000, een stijging in vier jaar tijd met 10 procent. Natuurlijk wordt kindermishandeling genoemd in alle gemeentelijk stukken, maar nergens staat een concreet doel. Waar is die wethouder die durft te stellen dat in zijn gemeente het aantal mishandelde kinderen in vier jaar tijd met de helft omlaag moet? En dat hij daar samen met de jeugdzorg voor gaat zorgen? Dat zou de nieuwe focus moeten worden. Concrete doelen en concrete resultaten.
Meldingsplicht
Met de huidige kwaliteit van de jeugdzorg moet het lukken om het aantal mishandelde kinderen fors te verlagen. Dan hoeven we geen decennium te blijven praten over organisatie, zeggenschap en geld. Dan hoeft de geschiedenis zich niet te herhalen. Maar dan moeten diezelfde wethouder én de minister durven opstaan en zeggen: “Als we het normaal vinden een stoplicht te plaatsen op een kruispunt waar eerder doden gevallen zijn, moeten we het ook normaal gaan vinden een meldingsplicht in te voeren voor kindermishandeling.”
Verkeerde dingen
Nog steeds krijgen nog steeds veel kinderen niet of te laat de juiste hulp. Geld is niet het probleem. We geven het nu al uit, maar wel aan de verkeerde dingen, 50 procent minder administratie in de GGZ levert 500 miljoen op! We mogen niet aan de zijlijn blijven staan, want zwijgen over wat je weet, is het meest pijnlijk.
Joep Verbugt
Voorzitter raad van bestuur GGZ Eindhoven