De huisartsen hebben met succes aandacht gevraagd voor het terugdringen van administratieve lasten in de zorg. Dat betekent niet dat er in andere takken van sport niet eveneens sprake is van onnodig hoge administratieve lasten. Bovendien zijn deze lasten niet het enige probleem.
Een paar voorbeelden waaruit volgt dat men in de zorg toch een beetje de weg kwijt is.
– Omzetplafonds beperken de keuzevrijheid
Omzetplafonds kunnen ervoor zorgen dat een patiënt niet bij de arts waar hij naar toe wil terecht kan. Nieuwsuur bracht onlangs in beeld dat terminale patiënten niet thuis konden sterven doordat het omzetplafond was bereikt. Zulke schrijnende gevallen komen niet vaak voor, maar het voorbeeld illustreert wel hoe pijnlijk een omzetplafond kan uitpakken.
Het grootste probleem met omzetplafonds is de vergaande mate waarin zij ingrijpen in de keuzevrijheid van de patiënt, terwijl de patiënt daar op voorhand ook geen rekening mee kan houden. Want of een zorgaanbieder een plafond opgelegd heeft gekregen en of dit plafond bijna vol is, dat weet de verzekerde niet. Een omzetplafond leidt tot de gekke situatie dat de verzekerde wel aanspraak heeft op zorg, maar de zorgaanbieder deze niet mag leveren. Zie ook een eerder blog van mij hierover.
– De beste zorgaanbieder mag minder zorg leveren
Zorgverzekeraars differentiëren steeds meer in tarieven. De gedachte daarachter is dat een zorgaanbieder die het beter doet, afgemeten aan door de zorgverzekeraar gestelde eisen, een hogere vergoeding krijgt. Ook hier levert het omzetplafond een bizar bijkomend effect op. Want dezelfde zorgaanbieders die beloond worden met een hoger tarief, krijgen geen hoger omzetplafond, met als bizar resultaat dat de beste zorgaanbieder met het hoogste tarief de minste patiënten kan behandelen. Deze aanbieder zal immers eerder aan zijn plafond zitten dat voor iedereen op dezelfde wijze wordt berekend.
– Patiënten met een budgetpolis zijn duurder uit
Patiënten kiezen veelal een budgetpolis omdat zij kosten willen besparen. Daarbij nemen zij op de koop toe dat de keuzevrijheid voor zorgaanbieders meer beperkt is. Je zou verwachten dat zorgverzekeraars de verzekerden die kiezen voor een budgetpolis ook naar de goedkoopste zorgaanbieders zouden sturen. Maar dat is niet het geval.
Het komt geregeld voor dat een zorgverzekeraar voor budgetpolissen niet een aanbieder selecteert die de goedkoopste zorg levert. Dat kan omdat een zorgaanbieder beter scoort op door de zorgverzekeraar geselecteerde criteria, bijvoorbeeld de mate waarin de zorgaanbieder besparingen voor de zorgverzekeraar heeft gerealiseerd. Daarvoor krijgt de zorgaanbieder in 2016 dan een hoger tarief en het recht om wel aan verzekerden met een budgetpolis te mogen leveren. Maar dat betekent voor de budgetpolishouder wel dat hij verplicht wordt te gaan naar een aanbieder die duurder is. En daarmee is de budgethouder die zijn eigen risico nog niet vol gemaakt heeft dus verplicht duurder uit!
– Het roer gaat om, maar niet iedereen zit op dezelfde boot
Als laatste nog de gekke situatie waarbij in het zomerakkoord toezeggingen gedaan worden aan de huisartsen om administratieve lasten terug te dringen. In het document Het roer gaat om staat letterlijk: “In het voorschrijven van geneesmiddelen, hulpmiddelen, incontinentiemateriaal, verbandmiddelen en speciale voeding is het recept afdoende. Afzonderlijke formulieren komen hiermee te vervallen. Een recept is een recept.”
Eén van de ondertekenaars was toch echt Zorgverzekeraars Nederland. Maar wat blijkt het geval? In de overeenkomsten tussen zorgverzekeraars en apotheken wordt voor vergoeding van verbandmiddelen en dieetvoeding nog steeds een ingevuld formulier vereist. Het niet langer van de huisarts eisen een formulier in te vullen als de apotheek dit wel nodig heeft voor vergoeding gaat natuurlijk niet werken. Het roer gaat om, maar kennelijk niet voor iedereen. Kennelijk zitten de apotheek en huisarts niet in hetzelfde schuitje. Apart, want als de apotheek het niet vergoed krijgt zonder ingevuld formulier, wat gaat er dan denk je gebeuren? Precies, hij gaat aan de huisarts vragen dat alsnog te doen.
Het zomerakkoord krijgt nog een vervolg, het overleg gaat verder. Laten we hopen dat er ook een goede gids bij zit, want op dit moment zijn we met z’n allen zo te zien nog steeds behoorlijk de weg kwijt.
Partner bij advocatenkantoor Eldermans|Geerts
