Voor de derde keer was de kanker teruggekomen, nu uitgezaaid, niet meer te genezen. Na deze uitslag kom je thuis en het is chaos in je hoofd. Je wordt overladen met bloemen, kaarten, bezoekjes. Meer dan voorheen, toen er een ander perspectief met behandelingen was. Emoties gieren door het lijf, vragen tollen door je hoofd en ondertussen ruim je de kamer op, maak je de wc schoon, ontvang je bezoek en zet je kopjes thee.
Iemand vraagt je: “Vind je het leuk dat deze mensen langskomen?” Sommige mensen wel, anderen liever niet. Het kost je veel energie om alles schoon te houden. Wil je dat wel? “Hoeveel tijd heb je nog en hoe wil je die besteden?” Confronterend zijn deze vragen, maar wel goed om bij stil te staan. Je merkt dat je niet mee hoeft te gaan met de stroom van aandacht die je overspoelt, maar dat je een dam kunt slaan en zelf je keuzes kunt maken. Aangeven wie wel welkom zijn en wie niet. En bijvoorbeeld extra hulp organiseren om het huis schoon te houden.
Chaos ontrafelen
De richtinggevende vragen kwamen van een ervaren oncologieverpleegkundige, die als consulent voor Care for cancer werkt. De consulent kon vanuit haar schat aan ervaring op laagdrempelige wijze goed luisteren, doorvragen en de chaos ontrafelen. Ze bracht duidelijkheid in de complexe situatie. Hierdoor wisten alle betrokkenen weer wat ze eigenlijk wilden. In Nederland werken er zestig ervaren oncologieverpleegkundigen als consulent, die bij mensen met kanker thuis komen om te luisteren hoe het gaat. “Wat is er allemaal met u gebeurd?”, is de eerste vraag die zij stellen. Ze vullen met hun specialistische kennis de zorg van wijkteam en de huisarts aan.
Luisteren naar mensen die met de gevolgen van kanker te maken hebben. Een huisarts, een wijkverpleegkundige, een oncoloog, een oncologisch verpleegkundige. Ze doen het allemaal. Elk vanuit een andere invalshoek. En toch mist er soms iemand die de leiding neemt, de weg wijst met praktische vragen en vanuit een integraal perspectief naar mensen kijkt en luistert. Hoe moet het met het werk, je relatie, de kinderen, jezelf? Luisteren, observeren en kijken wat nodig is.
Euthanasie
Een man van vijftig krijgt het bericht dat hij nog kort te leven heeft. Hij is gescheiden en heeft een negentienjarige zoon. Ze zien elkaar regelmatig, hebben een goede relatie, maar praten niet echt met elkaar. De man heeft besloten tot euthanasie en wil dat de zoon aangeeft op welke datum dit gaat gebeuren. De thuiszorg roept hulp in van Care for cancer, want de gesprekken lopen vast. De zoon is niet bij machte een datum te noemen en praat er niet over met zijn vader. De consulent organiseert een gesprek. De zoon zegt dat hij het te moeilijk vindt en dat de vader dat van hem niet kan vragen.
De consulent besluit tot een bijzondere interventie terwijl de vader en zoon samen op bed zitten te huilen. Ze neemt een foto met haar iPhone en benoemt wat ze ziet: twee mensen huilend op bed, die veel van elkaar houden. De foto wordt een doorbraak in hun situatie. De foto maakte de emoties zichtbaar en daardoor bespreekbaar. Daarna stapte de consulent weer uit het proces en nam de thuiszorg het weer over. Zo mooi kan luisteren, observeren en ontrafelen zijn.
Gouden Oor Award
Luisteren staat ook op woensdag 25 november centraal. Dan wordt de Gouden Oor Award Zorg 2015 uitgereikt. Erik Gerritsen, de secretaris-generaal van het ministerie van VWS komt er spreken, Ernst Daniel Smid zal zingen en zijn verhaal delen over het ontstaan van de Stichting Pijn tegen Kanker. Daarnaast neemt Frans Rademakers, Customer Contact Manager van het jaar 2014, ons mee naar de lessen van PGGM. Lisbeth Verharen komt vertellen wat er allemaal gebeurd is met FCIC http://www.han.nl/onderzoek/nieuws/stichting-fcic-acute-inte/ nadat ze vorig jaar de Gouden Oor Award Zorg hebben gewonnen. Onder andere de cliënten van Nieuw Amstelrade zingen ons die dag toe.
Medeoprichter van het Nationaal Zorg College
Irene Muller-Schoof is ook jurylid van de Gouden Oor Award Zorg, die op 25 november wordt uitgereikt
