Het is intussen alweer de maand juni van het jaar 2015. 2015, het jaar van de grote veranderingen in de zorg. Die veranderingen hebben geleid tot een grote reorganisatie bij ZuidZorg. Duizend mensen verloren noodgedwongen hun baan en veel cliënten verloren het vertrouwde ZuidZorg gezicht aan huis.
Het doel van alle veranderingen was om te bezuinigen op de zorgkosten in Nederland, maar volgens de regering ging het ook om het invoeren van de participatiemaatschappij en de verbetering van zorgkwaliteit. Het wordt tijd om de balans op te maken. Hebben de veranderingen in de zorg het juiste effect?
Tja… Recent werd bekend dat de zorgkosten in 2014 minder gestegen zijn dan verwacht. Dat zou goed nieuws kunnen zijn voor Nederland. Helaas werd tevens bekend dat de meevallers in de zorg vooral ten goede zijn gekomen aan de zorgverzekeraars. Wat zij met deze meevallers gaan doen, moeten we afwachten. We kunnen alleen maar hopen dat deze ook bij de burgers terechtkomen.
Ongeduldig
En de zorg in de participatiemaatschappij? Is die er op vooruit gegaan? Bijna alle gemeenten mogen al blij zijn als ze ongeveer dezelfde zorg kunnen leveren als voorafgaand aan de bezuinigingen. Ze komen niet of nauwelijks toe aan nieuwe vormen van burenhulp, wijkzorg en dergelijke. Misschien ben ik te ongeduldig, maar voorlopig zie ik alleen een poging om de huidige zorgaanbieders op afstand te zetten, terwijl nieuwe structuren maar moeizaam van de grond komen.
En de cliënt? Hoe is het daarmee? De cliënt heeft te maken met steeds meer partijen, terwijl hij minder zorg krijgt. Hij moet contact onderhouden met het Wmo- loket, de zorgaanbieders, de zorgverzekeraar, etc.. Hierdoor heeft de cliënt te maken met heel veel onzekerheid en onduidelijkheid. Om over de groep van de PGB-houders nog maar te zwijgen. We kunnen iedere dag in de krant lezen wat daar allemaal mis gaat. Met de administratie en de betaling van alle nieuwe regelingen is van alles mis. Niet alleen de PGB- houders hebben daar last van, maar ook zorginstellingen zoals ZuidZorg, die een deel van hun declaraties nu bij gemeenten moeten indienen. Het kost ons veel moeite om al onze declaraties betaald te krijgen. Om over de toegenomen bureaucratiedruk nog maar te zwijgen.
Ergste kinderziekten
Kortom: na vijf maanden langdurige zorg in het nieuwe stelsel gaat het niet best met alle hervormingen. Het zijn te veel veranderingen ineens en het gaat te snel. Ik vrees dat er nog heel wat water door de Dommel zal vloeien, voordat de ergste kinderziekten uit het nieuwe stelsel verdwenen zijn.
Ik wil geen zwartkijker zijn, maar het is wel heel moeilijk om optimistisch te blijven bij dit beeld van vijf maanden zorgtransitie.
—
Hoe overleven zorgaanbieders de transitie in de langdurige zorg? Hoe lukt het om zich snel en adequaat aan te passen aan gewijzigde omstandigheden? Wat kunt u leren van uiteenlopende keuzes. Op 12 juni organiseert Skipr het congres “Transitie is nog lang geen transformatie”.