De kern van de transities in de zorg draait om vertrouwen in de zorgprofessionals. Beroepsvereniging V&VN heeft daar vanaf het begin op gewezen. Geef de zorgprofessional de ruimte en de kwaliteit van zorg gaat omhoog, en de kosten gaan omlaag.
Nu we het eerste kwartaal van 2015 hebben gehad, kunnen wij voorzichtig concluderen dat de weg die we zijn ingeslagen de juiste is. Er hebben zich geen grote calamiteiten voorgedaan, al verdient het pgb-verhaal zeker niet de schoonheidsprijs. En is ook veel individuele casuïstiek waaruit blijkt dat de staatssecretaris van VWS zijn best doet om in de gevallen waar het misgaat in te grijpen.
Mijn oproep is dan ook aan het veld om waar sprake is van onvoldoende zorg dit tijdig te blijven melden. Dat helpt de zorgvragers om in hun zorgbehoeften op maat te kunnen voorzien en iedereen leert ervan. Zo helpen we elkaar om deze omvangrijke transformatie zo zorgvuldig mogelijk uit te voeren.
Overgangsjaar
In het overgangsjaar 2015 wordt er 400 miljoen bezuinigd op de wijkverpleging. Dat is heel veel geld. En volgend jaar is dat 600 miljoen. Je kunt je afvragen of het op termijn wel houdbaar is om zoveel te korten op de eerstelijnszorg en tegelijkertijd de lat zo hoog leggen voor zorgprofessionals als de wijkverpleegkundigen en de ggz-verpleegkundig specialisten. Na het eerste halfjaar zijn de gevolgen hiervan echt pas goed in beeld te brengen. Als V&VN zullen wij de gevolgen voor onze beroepsgroepen blijven monitoren en kenbaar maken.
Eén ding is zeker: er wordt alom keihard en met veel ambitie gewerkt om de nieuwe rol van de wijkverpleegkundige tot een succes te maken. Ik geniet van de verhalen van de ambassadeurs voor de wijkverpleegkundige van V&VN. Caroline Smeets stond onlangs in NRC, dat een aantal van onze ambassadeurs volgt.
Toegenomen werkdruk
De werkdruk is toegenomen, zo bleek uit de enquête van V&VN onder wijkverpleegkundigen. Dat komt door het indiceren en vooral het herindiceren. Toen ik het artikel over de werkdag van Caroline had gelezen dacht ik: wat een krachtige wijkverpleegkundige, wat is het een mooi en uitdagend vak, en dit is integrale zorgverlening op zijn best. Caroline had een volle werkdag, maar het was niet té druk. ’s Avonds ging ze nog naar een vergadering van de gemeenteraad. Op dergelijke professionals met een groot verantwoordelijkheidsgevoel en betrokkenheid bij de samenleving kunnen we alleen maar trots zijn.
Ik weet dat er ook wijkverpleegkundigen zijn die aan hun plafond zitten en de deadline van 1 mei niet gaan halen. V&VN heeft de deadline op deze wijze nooit gewild, die komt van de zorgverzekeraars. Wij willen dat er meer coulance wordt betracht, want de ene zorgorganisatie gaat er anders mee om dan de andere. Kortom, ook hier past maatwerk en een luisterend oor naar de professional die het werk uitvoert.
Nieuwe werkelijkheid
Het vertrouwen in de zorgprofessional staat wat ons betreft voorop in de nieuwe werkelijkheid waarin we ons bevinden. Zo heeft V&VN zich van meet af aan met andere veldpartijen ingezet voor een integrale uitvoering van de wijkverpleging zonder kunstmatige scheiding in segmenten aan te brengen. Als beroepsvereniging hebben we dit uitgangspunt bij de staatssecretaris, beleidsmakers en politiek met enige regelmaat kenbaar gemaakt.
Uit de V&VN-enquête blijkt dat 85 procent van de hbo-verpleegkundigen integraal wil werken. Dat betekent: indiceren, organiseren en het verlenen van zorg. Staatssecretaris Van Rijn is het daar evenals een groot deel van de Tweede Kamer mee eens.
Dat krijgt zijn beslag in het nieuwe bekostigingsmodel, zo bleek recent in de Kamer. V&VN zit bij de overleggen over dat model aan tafel. Onze inmiddels ruim 62 duizend leden, zorgen er voor dat wij weten wat er in de dagelijkse praktijk gebeurt. Wat werkt er wel en wat niet? Daar gaat het uiteindelijk om bij het verlenen van kwalitatief goede en doelmatige zorg.
