Met het ontslag van casemanagers raken patiënten hun vertrouwde casemanager kwijt. Bovendien staat de continuïteit van de hele dementiezorg op het spel omdat de zorgverleners in onzekerheid verkeren over de financiering van hun gezamenlijke infrastructuur vanaf 2016.
Al sinds jaar en dag staat buiten kijf dat de hulp van een casemanager dementie onmisbaar is voor dementiepatiënten en hun mantelzorgers. Desondanks moest ongeveer een kwart van de dementieketens de afgelopen tijd casemanagers ontslaan of een andere functie aanbieden. Dit blijkt uit recent onderzoek van NIVEL.
Grote zorgen
De resultaten van dit onderzoek baren mij grote zorgen. Patiënten raken niet alleen hun vertrouwde casemanager kwijt. Nee, de continuïteit van de hele dementiezorg staat op het spel omdat de zorgverleners in onzekerheid verkeren over de financiering van hun gezamenlijke infrastructuur vanaf 2016. Deze samenwerking is echter een randvoorwaarde voor casemanagement, zo zegt ook NIVEL.
Sommige zorgaanbieders zijn zich weliswaar blijven inspannen om toch casemanagement te blijven verstrekken, maar hebben beknibbeld op het aantal uren casemanagement per patiënt. Verder wordt niet altijd voldaan aan de kwaliteitsnormen uit de zorgstandaard dementie, constateert maar liefst 45 procent van de ketenregisseurs dementie. Behalve de continuïteit loopt dus ook de kwaliteit van de zorg voor dementiepatiënten gevaar. Dit moet stoppen. Er moet een einde komen aan de afbraak.
Positief
Het is op zichzelf juist positief dat casemanagement momenteel wordt gefinancierd uit de middelen voor de wijkverpleging. Vervolgens blijkt echter dat de regels en de interpretatie van de regels door zorgverzekeraars en -aanbieders zo uitpakken dat dementiepatiënten er niet zeker van kunnen zijn dat ze daadwerkelijk in heel Nederland het casemanagement geleverd krijgen waar zij recht op hebben. Daar was het echter wel om begonnen.
Het is ook in ieders belang, want alleen zo zorgen we ervoor dat mensen met dementie langer thuis kunnen blijven wonen. De extra inspanning van de staatssecretaris zorgverzekeraars en aanbieders op hun plichten te wijzen is prima. Maar waar ligt de garantie naar de toekomst? Kunnen dementiepatiënten en hun mantelzorgers die nu worstelen met hun aanvraag voor een casemanager, in 2016 er zeker van zijn dat het goed geregeld is? Dat blijft voor ons nog een vraag. En wat is de toekomst van de dementieketens?
Fatsoenlijk regelen
Mijn vraag –en frustratie- blijft waarom we het in Nederland maar niet voor elkaar krijgen de zorg voor de meest kwetsbare patiënten op een eenduidige manier te regelen zonder in een web van kafkaëske, of zo u wilt, Catch 22-achtige discussies verstrikt te raken. Nu de nieuwe wijze van financiering van de wijkverpleging vanaf 2016 steeds vastere vormen gaat aannemen, groeit de urgentie om casemanagement en de bijbehorende infrastructuur ‘voor eens en voor altijd’ fatsoenlijk te regelen.
We hebben de zorgstandaard al, laten we die dan ook echt daadwerkelijk implementeren! Wie recht heeft op casemanagement dementie moet dat krijgen. Punt uit. En zonder mitsen en maren. Laten we dit gewoon eens oplossen! De politieke verantwoordelijkheid hiervoor ligt bij staatssecretaris Van Rijn. Zorgaanbieders en -verzekeraars hebben echter ook hun verantwoordelijkheden. Ik roep hen op om over hun schaduw heen te springen om eruit te komen. En Alzheimer Nederland? Wij doen graag mee.
