Dag 3 Silicon Valley: Een bruisende dag met artsen zelf

Waar we ons in dag 1 hebben gericht op de innovatiecentra en beleidsmakers, zijn we op dag 2 echt de ‘valley’ ingetrokken om vooral naar de techniek te kijken. Deze derde Dag staat in het teken van gesprekken met artsen zelf van het bruisende (en zonnige) Stanford Hospital. De dag sluiten we vervolgens af met een bezoek aan het grootste advocatenkantoor in Silicon Valley die ons de kneepjes van het zakendoen in de VS zal leren…

Kan ik u helpen meneer?

Naast de prachtige campus met grasvelden, bloemen en schitterende gebouwen is het eerste wat ons opvalt als we op Stanford arriveren, de enorme focus op de patiënt en gastvrijheid. Als we de parkeergarage ingaan wordt ons geduldig de weg gewezen. Als we vervolgens boven komen staat er een man (met mondkapje!) voor ons klaar om ervor te zorgen dat we op de juiste bestemming aankomen, via een speciale patiëntentram. Zelfs warmtelampen en beschikbare rolstoelen bij de wachtplaats voor de tram ontbreken niet. Als je aankomt op Stanford Hospital, voel je je echt een klant en is alles op service gericht je zo goed mogelijk te ondersteunen.

Geriatrie: Blended HomeCare is ‘spot on’

Onze eerste afspraken hebben we met diverse geriaters die actief zijn in de begeleiding van ouderen. Uit de verhalen die ze ons vertellen, wordt al heel snel duidelijk dat er ook hier in de Verenigde Staten een enorme wens is van ouderen om zelfstandig (thuis) te blijven, maar dat dit ontzettend moeilijk is om te realiseren. Enerzijds zijn de steden hier erg senioronvriendelijk. Er is weinig sociale cohesie met de mensen om je heen dus eenzaamheid is een groot probleem.

De tweede uitdaging is de mobiliteit voor veel ouderen. Om naar een ziekenhuis te gaan of de dokter te bezoeken, moet je vaak zomaar een uur of langer rijden – wat voor veel ouderen niet mogelijk is. Kortom, onze Blended HomeCare met de BeeldbelApp en de WegwijsApp als moderne hulpmiddelen om zelfstandig te blijven is volgens de aanwezige artsen spot on want die regelen zorg op afstand. Ook wordt zo de social community van de oudere versterkt.

Let’s do it, een pilot met ’the Dutch innovative way of care’

Vanuit het enthousiasme vanuit de geriatrie gaan we dieper kijken naar de mogelijkheden om met elkaar een pilot te realiseren. Een belangrijke uitdaging daarbij is dat ondanks dat we midden in het centrum van de technologische vernieuwing ter wereld zitten, veel ouderen nog niet of nauwelijks toegang hebben tot het internet. Zelfs smartphones hebben veel ouderen niet. Bizar als je leeft onder de rook van Apple en Google als je het mij vraagt maar wel een feit waar we rekening mee zullen moeten houden.

Desondanks lijkt er een interessante procesmogelijkheid te zijn om technologie op een eenvoudige manier bij ouderen te introduceren. In California is het namelijk zo dat als je na het ziekenhuis naar huis gaat, je als eerste honderd dagen recht hebt op revalidatie in een speciaal korte termijn revalidatiecentrum. Vervolgens kan de arts om ADL-redenen (Algemene Dagelijkse Levensverrichtingen die je niet zelf meer kunt uitvoeren) als eerste zes weken thuiszorg indiceren. Dat kan de arts verlengen met nog eens zes en vervolgens nog vier weken.

We spreken af deze mogelijkheid verder te verkennen en, als we de juiste haakjes vinden in een pilot, hier aan te tonen hoe effectief Blended HomeCare is bij het verhogen van de kwaliteit van het leven en bij het voorkomen van heropnames of spoedeisende hulp-bezoeken na een ziekenhuisopname. Spannend dat er een kans is om met Stanford op dit gebied samen te werken en onderzoek te doen.

Data is de nieuwe dollar

Van de geriatrie gaan we naar de anesthesiologie waar men zich bezig houdt met monitoring. Interessant is dat, net als bij Kaiser Permanente, ook Stanford een heel innovatieproces heeft opgezet om alle techniek, startups en andere prachtige beloften te stroomlijnen. Dokters komen in dat proces wel voor, maar pas in een latere fase want eerst moet je techniek helemaal geëvalueerd worden. Zoals ik in mijn eerdere blog al opmerkte, wordt het verschil in privacy-wetgeving in de VS en met Europa ontzettend snel zichtbaar. Data is hier namelijk the new dollar omdat de informatie die je als patiënt beschikbaar stelt (via monitoringtechnieken maar ook via opname in het patiëntendossier) eigendom wordt van de leveranciers van de software/techniek die de data opslaan en verwerken.

Dat is een businessmodel op zichzelf geworden waarbij de leveranciers slimme dingen met de data willen doen om de dokters zo goed mogelijk van dienst te zijn. Het voordeel is dat patiëntendata eel goed omgezet wordt in informatie die voor de artsen relevant is. Het nadeel is dat data echt een verdienmodel op zich is waarbij interoperabiliteit tussen systemen onmogelijk wordt.

Bring Your Own Device

Omdat data zo’n belangrijk onderwerp is waarbij veiligheid extreem belangrijk is, hebben ze op Stanford wel een hele interessante manier gevonden om ‘Bring Your Own Device’ te faciliteren. Dokters nemen namelijk hun eigen apparaten mee, in plaats van dat ze die via het ziekenhuis krijgen. Vervolgens is er een aparte afdeling in het ziekenhuis waar je een afspraak kunt maken om met je eigen device naartoe te gaan waarbij ze deze versleutelen en voorzien van veiligheidssnufjes. Hoeveel en welke apparaten zoals laptop, smartphone of tablet je wilt gebruiken, mag je zelf kiezen. Zo lang je ze maar door de encryptie-politie geschikt laat maken. Slim, efficiënt en volgens mij ook kostenbesparend om zo te werk te gaan en iedereen zijn eigen apparatuur te laten gebruiken.

Sowieso probeert men de artsen te stimuleren naast dokteren nog tal van dingen te doen. Zo is één van de artsen die we spreken, een anesthesioloog, die naast haar baan als dokter ook ondernemer is en (in de vrije uren?) op Stanford Business School allerlei programma’s op het gebied van ondernemerschap volgt. Zij is erg enthousiast over de monitoring zoals we die in Nederland proberen op te zetten, en ze wil graag met onze promovendus onderzoekservaringen uitwisselen om te kijken of het zinvol is dingen aan elkaar te verbinden. Met name het realiseren van zorgketens van ziekenhuis naar thuiszog benoemt zij als iets wat ze nu bij monitoring toepassen en erg goed werkt (een huisbezoek als een patiënt met monitoring naar huis gaat). Waar zij veel mooie techniek hebben die voor ons interessant kan zijn, is deze ‘integrated care’-aanpak iets waar wij hen kennis op kunnen bieden.

Drang naar prestatie

Lopend over de campus door naar onze volgende afspraak, bedenk ik dat zo’n persoon superdruk zal zijn dus vraag ik me af of opvolging van onze afgesproken acties lang zal duren. Maar terwijl ik het denk, hoor ik ‘pling’ en ook al ben ik nog geen half uur weg van de afspraak, zit een opvolging van alle acties al in mijn mailbox. Bizar. De energie die er op de campus van Stanford heerst, proef je echt door alles heen. Een drang naar presentatie die je in feite overal voelt (en gevoed wordt door een buzz, de zon en mooie omgeving waarin je loopt).

Virtual Reality: mijn eigen ik als 80-jarige avatar

De dag op Stanford sluiten we af met een bezoek aan een kennisinstuut dat zich 100 procent richt op de vraagstukken die te maken hebben met het feit dat we als mensen veel langer leven. Dit kenmerkt wel de mentaliteit van de mensen op Stanford: in plaats van zich zorgen maken over het feit dat onze levensverwachting zo enorm stijgt, met alle gevolgen van dien, nemen ze actie. Ze richten een kennisinstituut op, verzamelen bedrijven om zich heen en gaan nadenken over oplossingen voor dit vraagstuk. Ze onderscheiden daarbij de thema’s mind, mobility en financial security welke thema’s voor hen bepalend zijn voor het gelukkig en gezond ouder kunnen worden. Een interessante driedeling die zowel de meer softe als fysiologische elementen van ouder worden betrekt.

Een erg gaaf voorbeeld is de manier waarop zij met mensen het gesprek aangaan rondom ouder worden in hun speciale Oculus Rift Virtual Reality-lab. Er wordt een avatar gecreëerd van een bepaald persoon, maar dan jaren ouder. Door vervolgens in een virtuele wereld met je eigen oudere ik te spreken, te wandelen en om te gaan, willen ze je met de neus op de feiten drukken voor welke uitdagingen je komt te staan. We verkennen diverse mogelijkheden van uitwisseling van kennis en onderzoeksondersteuning bij pilots want het thema zelfstandig blijven wonen, heeft voor het centrum prioriteit.

De waarde van ons consulaat

Onze laatste afspraak van de dag (bij het advocatenkantoor) is een enorme verrassing. Gezien de lengte van deze blog, bewaar ik die ervaring voor morgen. De avond eindig ik met een gevoel van respect voor de mensen van ons Consulaat en het Healthcare Innovation Transfer (HIT_USA) programma. Wat ontzettend knap hoe zij hier de juiste mensen weten te vinden om ons als nieuwsgierige ondernemers een inkijkje te bieden in de wereld van zorg en technologie. Uniek dat we als Nederland internationaal zo’n infrastructuur met gepassioneerde mensen hebben.

Morgen alweer onze laatste dag. Ik zal dan schrijven over het verschil van zakendoen in de Verenigde Staten en Nederland, the American Dream in optima forma en daarnaast mijn ervaringen delen van de gesprekken op de laatste Dag 4 met huisartsen, ziekenhuis UCSF en een heel bijzonder tech-bedrijfje in de zorg.

Daan Dohmen