Met veel genoegen heb ik de afgelopen weken de blogs van mijn mede bloggers gelezen over wat 2015 gaat brengen.
Houdt u vast: Het wordt het jaar van de doorstart van de zorg. Het jaar waarin het om de patiënt draait. We gaan verbinden en niet meer verwijten, maar we gaan wel de parlementaire enquête over de langdurige zorg voorbereiden. We gaan denken in oplossingen, denken aan de Brave New World voor de zorg. We gaan ontregelen en internationaal vergelijken. We gaan keuzevrijheid hebben (de vraag is voor wie, voor de patiënt of de verzekeraar). Maar we gaan gelukkig ook een jaar beleven waarin voor iedereen plaats is (net als bij CarGlass). We gaan innoveren, alleen weten we nog niet hoe, en we zoeken nog het vertrouwen bij de patiënt, maar data gaan ons helpen als we vooral maar trots zijn op de zorg en erin slagen ieder onze eigen André Rieu te vinden.
Ambitie
Kortom: we gaan komend jaar proberen om het onmogelijke mogelijk te maken. En dat is een uitdaging die ons niet eens de ruimte laat om hem níet aan te gaan. De vraag is dus hoe we deze – op zijn zachtst gezegd ambitieuze – uitdaging tot een succes kunnen maken.
Zonder nu reclame te willen maken voor het bedrijf, wil ik toch zeggen dat het tijd is voor omdenken in de zorg. Het onmogelijke mogelijk maken kan namelijk alleen maar als je in staat bent om het ondenkbare denkbaar te maken. En kom maar op met de kritiek dat dit niet kan. Want zeg nu zelf: zou de patiënt over wie Jaap het in zijn blog had, laten we haar voor de vorm Joke noemen, nu gerust gaan slapen als zij het bovenstaande leest?
Luisteren
Moeten we niet meer gaan luisteren naar wat de patiënt/cliënt nu eigenlijk wil? Het risico in dit verandergeweld is dat we ons vooral focussen op transitie- en innovatievraagstukken en andere zaken. En ik ga er niet van uit dat die uiteindelijk zozeer de zorg voor Joke zullen verbeteren.
Hoe gaan we er nu in het omdenken, tegelijkertijd met het beantwoorden van de (ook voor Joke belangrijke) vraag over de continuïteit van organisaties, ook meteen voor zorgen dat we de zorg voor Joke borgen? Nieuwe tijden vergen nieuwe denkwijzen, dogma’s om los te laten en partners om vast te houden, existentiële vragen om te beantwoorden, kwetsbaarheid om te tonen, vertrouwen te geven en te krijgen. Kort samengevat: nieuwe tijden vragen vooral om omdenken. Dit wordt volgens mij de grootste uitdaging waarmee we het ondenkbare denkbaar maken om het onmogelijke mogelijk. Dat gaat ons toch wel lukken met elkaar?
Geert de Kousemaeker
Directeur Fluent
Met dank aan de Skipr bloggers Jan, Jaap, Eric, Gerard, Hans, Paul, Aad,Jeroen, Paul, Leonique, Rob, Arend Jan, Lies en Gert voor hun mooie blogs de afgelopen weken als input voor deze blog.