Een lage verzekeringspremie voor de medische aansprakelijkheid kan aantrekkelijk lijken. Wie zich hiermee rijk rekent, loopt het risico een te grote hypotheek op de toekomst te nemen.
Een stevige brand op onze spoedeisende hulp maakte weer eens overduidelijk hoe belangrijk preventie en veiligheid zijn, zeker in een ziekenhuis.Gelukkig hadden we alleen materiële schade en was de brand snel onder controle. Zo zijn we ook continu alert op preventie en veiligheid in de patiëntenzorg. Maar door ontwikkelingen zoals de veranderende bekostiging van ziekenhuizen, de bezuinigingen en de verschraling van het sociale stelsel dreigen we de aandacht hiervoor soms toch uit het oog te verliezen.
Toch is het onze taak om, binnen deze veranderende kaders, oog te blijven houden voor kwantiteit én kwaliteit. Ook daar waar het gaat om de verzekering van medische aansprakelijkheid. Kies ik voor een hoger eigen risico tegen een lagere premie of voor een lager eigen risico tegen een hogere premie?
Verantwoordelijk
Die keuze kan ik bij mijn verzekeraar elk jaar opnieuw vormgeven. In tijden van premiestijging en kostendruk lijkt de keuze voor de hand te liggen en is er wellicht minder oog voor op de loer liggende risico’s. Want die zijn er. Premiestijging is deels het gevolg van maatschappelijke ontwikkelingen en deels van de schade die we zelf als ziekenhuizen hebben veroorzaakt. Wij zijn verantwoordelijk. Niet alleen als bestuur, maar ook samen met de medisch specialisten. Daar moeten we ons continu bewust van zijn.
Premiereductie
In de huidige tijden en met kostenreductie in het achterhoofd kan een variant waarbij de premie lager ligt en het eigen risico hoger, in eerste instantie aantrekkelijk lijken. In eigen huis hebben we, voor de verzekering van medische aansprakelijkheid, gekozen het stop-lossmodel. Wij bepalen zelf hoeveel risico we denken aan te kunnen. Bedragen boven het eigen risico worden afgedekt door een verzekering. Aanleiding voor deze keuze is de premiereductie die het model oplevert ten opzichte van een verzekeringspakket zonder eigen risico. Er kleeft echter een gevaar aan. Wie zich hiermee rijk rekent, neemt wel een erg grote hypotheek op de toekomst, want het eigen risico kan bij stop-loss flink stijgen.
Het is belangrijk om alle opties en mogelijkheden te bespreken met de medisch specialisten. Het is immers niet alleen de vraag of je als ziekenhuis je risico’s goed in beeld hebt en voldoende weerbaar bent om de financiële gevolgen van incidenten op te vangen. Van belang is ook af te wegen in hoeverre het eigen risico van het ziekenhuis bij schade moet worden doorvertaald naar het collectief van de medische staf of de medisch specialisten.
Noodzakelijke discussie
Hierover met hen in discussie treden, leidt vanzelf ook tot een noodzakelijke discussie over het voorkómen van schade. Het maakt zichtbaar wat de gevolgen zijn. Het haalt iedereen uit de comfortzone van “We zijn toch verzekerd en het komt dus wel goed” en zet aan tot de gedachte “Hoe voorkom ik dat ik aanspraak moet maken op die verzekering?”. De beslissing welk model het best passend is, mag niet uitsluitend een financiële overweging zijn.
Ik doe een dringende oproep aan alle betrokkenen om kwaliteit, veiligheid en preventie alle aandacht te blijven geven die ze nodig hebben. Ziekenhuisbestuur én medische staf zijn gezamenlijk verantwoordelijk voor het voorkomen van schade en zouden ook een financiële ‘brand’ moeiteloos moeten kunnen doorstaan.
Hans Ensing
Voorzitter raad van bestuur van Lievensberg ziekenhuis/Franciscus Ziekenhuis