Zwetend word ik wakker. Zwetend omdat de airco niet goed afgesteld staat. Het is 6 uur. Ik word rond 9 uur verwacht op “den werf”. Mijn Belgische collega’s hebben mij dit gisterenavond bij het welkom diner bezworen. Azerische les.
Half elf is de les klaar en spreek ik één zin die klinkt als onasjedier; wat doe je? Omdat het Azeri 6 extra letters gebruikt die ik nog niet op mijn toetsenbord terugvond kan ik de juiste Azerische schrijfwijze niet toepassen.
Flessenhals
Als ik rond loop door dit ziekenhuis in aanbouw vallen verschillende zaken op: de verpleegkamers zijn in een driekwart cirkel gebouwd voor ongeveer 100 bedden, er zijn tien operatiekamers, dertig intensive care bedden en er is geen functie- of scopie afdeling. De polikliniek beperkt zich tot één kamer met onderzoekskamer per specialisme. Een flessenhals aan het begin en aan het einde van een operatiekamer complex waar menig STZ jaloers op is.
Ik zoek de architect op om de visie achter dit gebouw te achterhalen voordat ik op mijn eigen charmante wijze mijn suggesties aandraag. De Turkse man is zwaar gefrustreerd. De geldschieters, verzameld in de board, hebben geen verstand van zaken, regelen alles met geld en kopen de allerduurste spullen want die zijn het beste. De medicus in de board (een anesthesioloog, mogelijke verklaring voor het grote aantal OK en IC bedden?) is al die tijd zijn gesprekspartner doch deze heeft geen kennis van zaken, terwijl onze architect zijn 6e ziekenhuis bouwt.
Transparantie?
De rest van de week schrijf ik aan een businessplan, een portfolio en een begroting/planning. Zo ontdek ik een bijzondere Azerische eigenschap. Men beschrijft alles van patiënten zeer strikt. Alles, behalve de medische informatie. Ik zie welke verpleegkundige zondag om 4 uur bij de patiënt aan bed stond (een Bluetooth systeempje) maar naar behandeldiagnose, therapie of resultaten mag ik raden. Niets is transparant, alles wordt geheim gehouden, positieve en negatieve resultaten. Mijn plannen lijken dus op drijfzand gebouwd omdat zij voornamelijk zijn gebaseerd op mijn eigen databanken en ratio’s over producties, personeel, capaciteit, demografische trends en dergelijke.
Aanvankelijk dacht ik dat men deze informatie niet invult vanuit lamlendigheid, echter het lijkt meer om fiscale controle te frustreren, argument özäl, privé. Toch houd ik het op een combinatie van beiden. Overigens is het gebruik van computers in Azerische ziekenhuizen beperkt. De dokters geven briefjes met opdrachten aan verpleegkundigen die vervolgens achter de computer stappen.
Vogels
De Azeri zijn een bijzonder volk. De mensen leven rustig en met respect voor elkaars leven. Dit heeft gevolgen voor het managen en besturen van projecten en auto’s. Immers, iemand kan een goede reden hebben om niet op zijn afspraak te verschijnen of op een andere rijbaan te rijden. De vogels leggen hun ei ook niet altijd in mei en ’s zomers is het ook wel eens onder de 30 graden. Een wijze levensfilosofie die echter een enorme beheersing vraagt als je 15 mei 2015 open wilt met je meest innovatieve en kwalitatieve ziekenhuis.
Anne van der Heyden
Bestuurder en zorgstrateeg
Vanuit Bakoe