Mensen die in de zorg werken hebben hart, oog en oor voor de ander. We willen allemaal het beste voor onze clienten en patiënten en willen dat ze zich zo goed mogelijk ontwikkelen en zo goed mogelijk kunnen meedoen aan onze samenleving. We willen immers allemaal een veilige zorg.
Dat kinderen uit huis worden geplaatst en terecht komen in zorginstellingen is al erg genoeg. Ze moeten dan niet van de ene in de andere onveilige situatie terecht komen. Dus is extra alertheid geboden en moet men ook de verantwoordelijkheid nemen om bij mogelijke zorgwekkende situaties van kinderen actie te ondernemen. In instellingen lopen kwetsbare kinderen en kinderen met een beperking aantoonbaar veel meer risico.
Ontwikkeling
Het type populatie in onze jeugdinstellingenheeft immers geen normale ontwikkeling doorgemaakt. Deze kinderen nemen de thuissituatie mee naar binnen. Allerlei achtergronden en cultuuraspecten spelen daarbij dan ook een grote rol. Daardoor nemen risico’s toe en komt bijvoorbeeld onderling mishandeling en misbruik veel voor. Daarvan dient iedere zorgverlener en bestuurder zich bewust te zijn. Beroepskrachten dragen dan ook een bijzondere en directe verantwoordelijkheid voor de veiligheid van deze kinderen die aan hun zorg zijn toevertrouwd. Protocollen en meldcodes zijn hulpmiddelen bij het vroegtijdig signaleren van mishandeling of seksueel misbruik. Het is belangrijk om het niet bij jezelf te houden, maar bespreekbaar te maken, het te (laten) onderzoeken en daardoor hulp op gang brengen.
Wakker liggen
Je moet je er elke dag weer van bewust zijn, er van wakker liggen en proberen deze incidenten te voorkomen. Dat moet niet alleen op de werkvloer, maar juist ook in de bestuurskamer. We moeten er samen voortdurend mee bezig zijn, werkbezoeken brengen, best practices bespreken en toepassen. Allen moeten in woord en gedrag laten zien dat ze onderwerpen als seksualiteit, veiligheid en grensoverschrijdend gedrag hoog in het vaandel hebben staan. En dat je kunt leren van voorvallen. Pas dan kan het een normaal onderwerp zijn.
Het is goed om leermiddelen te ontwikkelen en per kind de thuissituatie te bekijken en daar de opvoeding en pedagogische ontwikkeling op af te stemmen. Samen moeten we voortdurend scherp blijven en een hogere vorm van permanente alertheid ontwikkelen die standaard moet worden in de aanpak.
Want zolang de kinderen bij het dagelijkse taxivervoer een hoog risico lopen en binnen de woongroep niet veilig zijn, helpt geen protocol of meldcode. We moeten het zien te voorkomen, preventief handelen en dat vraagt om scherp kijken en optreden.
Henk Bakker
Bestuurder Koninklijke Kentalis
Dit is het derde blog in een serie over kindermishandeling en seksueel misbruik. U zult de komende weken vanuit de Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland in samenwerking met de Taskforce kindermishandeling en seksueel misbruik nog een aantal blogs van verschillende bestuurders uit de gehandicaptenzorg te lezen krijgen. Het doel is om kindermishandeling en seksueel misbruik onder mensen met een beperking terug te dringen. We doen dit in aanloop naar de Week van Kinderen Veilig die van 18 t/m 23 november a.s. plaatsvindt. In de week hieraan voorafgaand, op 13 november, zal een gesprek plaatsvinden met bestuurders uit de gehandicaptensector over de vraag hoe er zo goed mogelijk vorm gegeven kan worden aan bestuurlijke betrokkenheid bij dit belangrijke onderwerp. Hier zal te zijner tijd ook een korte film over te zien zijn.
Eerder verschenen al:
- Zorg voor goede jeugdherinneringen in de toekomst (door Henk van Driel)
- Kindveiligheid; bestuurders, neem uw verantwoordelijkheid (door Diana Monissen)