Huub Schellekens is hoogleraar medische biotechnologie en hij geeft aan dat er meer dan ooit wordt geïnvesteerd in de farmaceutische industrie, maar dat er minder dan ooit uitkomt de laatste jaren. Weinig nieuwe medicijnen, erg dure nieuwe medicijnen die nauwelijks iets toevoegen aan wat er al is.
Ik herken dit zeer als het gaat om psychische stoornissen. De medicatie die er is, is niet curatief maar altijd palliatief: hooguit de symptomen worden minder, wat voor veel mensen natuurlijk belangrijke verlichting biedt. En de laatste jaren is er eigenlijk nauwelijks iets nieuws of interessants bijgekomen. De vraag wat de farmaceutische industrie nog bijdraagt aan de innovatie van de behandeling, lijkt terecht gesteld te kunnen worden.
Genezing en zorg
Deze industrie is opgekomen in een tijd waarin andere paradigma’s golden dan nu. Waarin behandeling plaatsvond op basis van professionele autonomie en waarbij professionals de behandeling bepalen. Waarbij behandelinformatie in dossiers vastlag waar de patiënt geen toegang toe had. En waarbij informatie over ziekte en behandeling tot het domein van de professional behoorde. We zijn gaan beseffen dat behandeling een interactie is tussen de kennis en vaardigheden van de professional en de kennis, vaardigheden en gedragingen of leefstijl van de patiënt. De patiënt heeft meer mogelijkheden dan ooit om zich te informeren over een ziekte en kan zelf interveniëren door een leefstijl op te bouwen die genezing ondersteunt. Genezing en zorg is heel algemeen gesproken, voor 50 procent het resultaat van de medische interventie en voor 50 procent het resultaat van de inzet van de patiënt.
Farmaceuten crisis
De meeste farmaceutische bedrijven blijven overwegend in het oude model pillen vermarkten en verkopen. En maken dezelfde fout als de banken maakten en nog steeds maken door zich te richten op rendement op korte termijn zonder zorgvuldige beschouwing van de maatschappelijke waarde en functie. Zo komt na de banken crisis de farmaceuten crisis onvermijdelijk dichterbij.
Begeleiding en ondersteuning
Wat de patiënt vraagt is niet een pil, wat iemand met een chronische ziekte nodig heeft is niet een recept voor een medicijn waarbij de verwachtingen veel te hoog zijn, maar informatie en begeleiding bij het omgaan met die chronische ziekte waarbij een pil soms de naarste symptomen kan wegnemen, maar waarbij de patiënt toch vooral zelf zijn of haar weg moet zoeken. Een moderne farmaceut zou geen pillenfabrikant kunnen zijn maar een leverancier van integratieve disease management ondersteuning met een combinatie van slimme internet informatie, gedragsondersteuning, gezonde leefstijl bevordering, zaken die qua intensiteit in overeenstemming kunnen worden gebracht met het beloop van de ziekte. Dus in elke fase andere begeleiding en ondersteuning. Met aandacht voor comorbiditeit en voor het welbevinden van de patiënt. Als de farmaceutische industrie de missie zou oppakken: “Wij ondersteunen de burger met alle denkbare middelen die nodig zijn in het voorkomen van een ziekte en in de omgang met een ziekte teneinde de kwaliteit van leven te maximaliseren”, zou deze industrie zich anders ontwikkelen en ook in de toekomst een zeker bestaansrecht hebben.