2012 wordt een spannend en belangrijk jaar voor de zorg. Het is belangrijker dan ooit om de ogen op de bal te houden. Er staat een groot aantal veranderingen op stapel.
Veranderingen
Zo is er de uitbreiding van het zogeheten B-segment waardoor voor 70 procent van de medisch specialistische zorg vrije prijzen zullen gelden, de invoering van vrije tarieven voor tandartsen en apothekers, de invoering van DOT’s, prestatiebekostiging bij de ziekenhuizen, de afschaffing van de macronacalculatie en de zogeheten ex-post vereveningen bij de zorgverzekeraars waardoor ze meer risicodragend worden.
Hoofdlijnenakkoord
Belangrijk in dezen is ook het hoofdlijnenakkoord dat ziekenhuizen, ZBC’s, verzekeraars en VWS hebben gesloten met de bedoeling de zorguitgaven te beheersen. Dit vraagt van alle partijen in de zorg forse inspanningen.
Niemandsland
De genoemde veranderingen zijn fundamenteel. We zitten nu vast in het niemandsland tussen een gerantsoeneerd aanbodsysteem en gereguleerde concurrentie. We moeten de oversteek naar gereguleerde concurrentie in deze kabinetsperiode definitief maken. Zo krijgen we kwalitatief hoogwaardige zorg voor een scherpe prijs en kunnen we de zorguitgaven beheersbaar houden. En alleen als de zorg betaalbaar blijft, kan de solidariteit behouden worden.
Schokken
Zeker is dat al deze veranderingen gepaard zullen gaan met de nodige schokken, tromgeroffel en incidenten. Denk aan de discussie over de bevoorschotting door verzekeraars van ziekenhuizen en de publiciteit rond de vrije tandartstarieven. Dit zijn verschijnselen die typisch zijn voor een zorgsysteem in een overgangsfase.
Vertragingen
Politieke partijen die een pas op de plaats willen maken met ons zorgstelsel of die kiezen voor een door de overheid gedomineerd zorgstelsel, zullen alle incidenten aangrijpen om de veranderingen te vertragen of te stoppen. Mijn verwachting is dat een aantal oppositiepartijen elke gelegenheid zal grijpen om een Kamerdebat te vragen. Als er ergens in het land een tandarts zijn tarieven plotseling fors verhoogt of als een ziekenhuisafdeling moet sluiten omdat zorgverzekeraars het betreffende deel van de zorg niet willen contracteren, zal dat leiden tot overspannen reacties op het Binnenhof.
Vinger aan de pols
Natuurlijk moeten politici de vinger aan de pols houden in deze overgangsfase. Maar waar het om gaat is de grote lijn, namelijk dat we stappen zetten richting een systeem van gereguleerde concurrentie. Zo houden we de zorg betaalbaar, van goede kwaliteit en toegankelijk. Dat is de bal, de rest is bijzaak.
Anne Mulder
Tweede Kamerlid VVD