Vorige week woensdag zijn we als commissie Volksgezondheid erin geslaagd acht uur met de minister te overleggen over de voortgang van de stelselwijziging zonder dat de zorg of de patiënt aan de orde was. Ik zeg dit zonder cynisme.
Solidariteit
Want uiteindelijk is de toegang tot een kwalitatief goed functionerende zorg afhankelijk van de financiën. Wij kennen in Nederland gelukkig een systeem dat gebaseerd is op solidariteit. Maar die solidariteit moet wel geregeld worden. En daar ging het debat grotendeels over. Publicitair gezien ondankbaar werk. Want wie is er nu geïnteresseerd in het risico vereveningssysteem, ex ante en ex post vereveningen?
Dat werd pijnlijk duidelijk aan het eind van de middag. In de pauze van het debat stroomde de zaal vol met camera’s en journalisten. Maar helaas was de pers niet geïnteresseerd in de vraag hoe verdelen we het geld in de zorg, maar mogen eicellen nu wel of niet ingevroren worden.
Stuck in the middle
Stuck in the middle was het buzzwoord in het debat. Sinds de ambtelijke werkgroep dat vorig jaar heeft gebruikt, kan elke maatregel gerechtvaardigd worden met het begrip stuck in the middle. In het Nederlands: de zaken uit het moeras trekken. Het begrip veronderstelt lef. En dat straalt de minister dan ook uit. Het opvallende was dat bijna alle politieke partijen verdere uitbreiding van de DOT’s en de prestatiebekostiging wel zagen zitten, maar vooral de oppositiepartijen pleitten voor een voorzichtige aanpak. De vrees werd uitgesproken dat, met de snelheid waarmee de minister de vrij onderhandelbare tarieven in wil voeren, het grote risico ontstaat van forse volume-overschrijdingen.
Volume-overschrijdingen waar niemand zich op dit moment verantwoordelijk voor voelt. Dat bleek ook nog weer eens uit een brief die de dag voor het overleg was binnen gekomen, getekend door de voorzitter van Zorgverzekeraars Nederland mede namens de NVZ en de NFU waarin de drie partijen aangaven bereid te zijn de komende twee jaar na te denken over hun rollen. Onduidelijkheid over de cijfermatige onderbouwing van de plannen en onduidelijkheid bij veldpartijen die vijf jaar na invoering van het stelsel nog twee jaar nodig hebben over hun rollen na te denken los je niet op met een vlucht voorwaarts. Maar ja met een voorzichtige aanpak blijf je volgens de minster en de coalitie en gedoogpartijen, stuck in the middle. Je baseren op slogans in plaats van op feiten gaat uiteindelijk ten koste van de burger, hetzij in de vorm van een hogere premie en of een kleiner pakket. Jammer dat de pers hier weinig aandacht voor had.
Eelke van der Veen
Lid Tweede Kamerfractie van de PvdA