Stelt u zich voor dat in de zorgsector relaties centraal staan, in plaats van transacties. Dat we het levenslange (of helaas soms ook heel korte) perspectief van mensen centraal zetten en vanuit dat perspectief aan het welzijn van onze samenleving werken.
Dat we een zorgsector kennen waarin we bezig zijn van mens tot mens. Zonder afgeleid te worden door coördinatieproblemen, wachtlijsten en prestatieafspraken. Waarin we de ruimte hebben om de ander te zien voor wie zij of hij is en met oog voor zijn of haar behoeftes. Een sector waarin we met cliënten ‘Samen Beslissen’ over wat goed is.
Waar welzijn en zelfstandigheid voorop staan, zonder de noodzaak om iemand zo snel mogelijk weer uit het systeem te krijgen. Sterker nog: waar systemen niet in de weg staan, maar juist ondersteunend zijn aan het bouwen aan relaties en welzijn.
Het betekent dat we in de sector verder vooruit moeten kijkennaar alle ontwikkelingen die op ons afkomen, zoals verdergaande vergrijzing en ingewikkelder wordende bekostigingsvraagstukken. Door in te zetten op gezondheid en het welzijn van Nederland én kosten en baten rondom preventie met elkaar te delen, kunnen we die ontwikkelingen beter het hoofd bieden.
Stelt u zich ook een zorgsector voor waarin een diverse groep mensen werkt en waarin verschillende talenten worden benut. Met werkplezier, een goede beloning, tijd om te reflecteren en waarin blijvend ontwikkelen de norm is. Waar ruimte is voor collegialiteit en het combineren van werk- en zorgtaken tijdens verschillende levensfasen. Waarin professionals worden uitgedaagd om mee te denken over de koers van de organisatie en de inrichting van werk en werkomstandigheden. Vanaf de eerste stagedag tot aan hun pensioen.
De ideale zorgsector zorgt net zo goed voor zichzelf als voor haar cliënten, maar we komen niet zomaar bij dit ideaal. Het vraagt veel van ons. Niet alleen om aanpassingen in het systeem, maar in eerste plaats om een verandering in onze houding en ons denken.
Dat begint bij het besef dat er geen eenvoudige oplossingen zijn voor de complexe vraagstukken. We moeten samen voortdurend en nieuwsgierig kijken naar wat er gebeurt, constant bijstellen en werkwijzen opnieuw met elkaar vormgeven.We zijn nooit uitgeorganiseerd.
Het vraagt domein overstijgend denken en handelen, over de grenzen van ministeries, eigenbelang, schotten en financieringsstructuren heen. Met prikkels die samenwerking en kwaliteit bevorderen, in plaats van volume en concurrentie. Daar zetten we de komende tijd op in.
Anneke Westerlaken
CNV Zorg & Welzijn