Koekoeksjong
Gupta brengt op Hemelvaartsdag een rapport naar buiten genaamd Covid goes cuckoo, over de zorg in de coronacrisis. Hierin focussen de onderzoekers zich op gewonnen en verloren levensjaren en op kosten. Volgens de onderzoekers lijkt de coronazorg op een koekoeksjong. Net als bij de vogel zou ‘diens groei en ontwikkeling – ongemerkt – ten koste gaat van vele andere patiënten’, schrijven ze.
Meer levensjaren gekost
De onderzoekers schatten dat de zorg voor coronapatiënten ergens tussen de 13.000 en 21.000 gezonde levensjaren hebben opgeleverd, naast de 10.000 tot 15.000 levensjaren die het heeft gekost. Op zich mooi, maar die zorg kwam wel met een prijs, stellen ze. “Dat de reguliere zorg tot wel 40 procent is afgezegd of uitgesteld en ook in de komende tijd de ziekenhuiscapaciteit dermate beperkt zal zijn dat inhalen van het zorgstuwmeer geen sprake is.” Gupta Strategists schat dat de niet-geleverde reguliere zorg 100.000 tot 400.000 gezonde levensjaren heeft gekost.
Gupta heeft dit berekend door te kijken wat normaal de toegevoegde waarde is van de gezondheidszorg op onze levensverwachting en welk deel daarvan niet is uitgevoerd. Maar ook is per zorgtype gekeken naar de toegevoegde waarde van behandelen ten opzichte van niets doen. Bij al die keren niet ingrijpen, is er een negatieve impact op hoe lang men nog leeft. Volgens de onderzoekers laten de twee manieren van berekenen een vergelijkbaar effect zien.
Cardiologie
Vorige week kwamen de onderzoekers ook al met een berekening voor alleen cardiologische zorg. Door niet-geleverde zorg dit jaar bij hartpatiënten met onder meer hartfalen en boezemfibrileren zouden tot wel 100.000 levensjaren verloren gaan. Nu gaat het dus om de cijfers van alle specialismen.
‘Onnodig veel mensenlevens’
Daan Livestro, auteur van het rapport: “In maart was het ‘alle ballen op COVID’. Als we naar de cijfers kijken, zien we dat dat geen rationele keuze was.” Daarom oppert hij een deltaplan om te bekijken hoe dit de volgende keer beter aangepakt zou moeten worden. “We moeten keuzes maken. In die afweging moeten we opties niet schuwen die we tot nu toe onbespreekbaar waren, zoals centrale capaciteitsplanning, strengere triage van patiënten en gespecialiseerde COVID-locaties. Het op deze manier stopzetten van reguliere zorg kan en mag ons niet opnieuw overkomen. Dat kost onnodig veel mensenlevens.”
Kosten hoog
Niet alleen de prijs in levensjaren oogst kritiek van de onderzoekers. Volgens hen was het ook in euro’s een verkeerde keuze. Ze stellen dat de kosten van een gewonnen levensjaar bij coronapatiënten 7000 tot 23.000 euro was. Dat noemen ze, wijzend op de in Nederland geldende normen voor kosteneffectiviteit in de zorg, acceptabel.
Maar vervolgens stellen ze dat de reguliere zorg 40 procent hogere kosten met zich meebrengt, als gevolg van het uitstellen van behandelingen. Daarmee lopen de kosten van coronazorg per gewonnen levensjaar op tot in het uiterste geval 250.000 euro.
Dus samengevat hebben we tien tot twintig keer meer levensjaren verloren dan we gewonnen hebben. En de kosten per gewonnen levensjaar kunnen oplopen tot 250.000 euro. Dus in totaal hebben we twee tot vijf miljard euro extra uitgegeven om netto tussen de 87 tot 239 duizend levensjaren te verliezen. Misschien kan Gupta dit nog bevestigen. Het gaat daarom de volgende keer niet om een betere (centrale) capaciteitsplanning. Want de capaciteit was ontoereikend. Het gaat om andere keuzes.
Matig onderzoek, als ik het zo lees. Coronamaatregelen niet alleen om levens te redden, maar om wereldwijde verspreiding van van een onbekende besmettelijke ziekte aan te pakken. Gupta zou bij bv hartziekten kosten mee moeten nemen, die daar de afgelopen decennia in zijn gestoken. Komen we op hele andere getallen uit. En deel daarvan was door beter levensgedrag te voorkomen
Interessante kwantitatieve analyse. Ik mis alleen het grote ethische dilemma in dit stuk. Op basis van kosten/baten analyses was het beter om niet zoveel in te zetten op corona. Maar wat betekent dat dat voor de praktijk, de mensen die daadwerkelijk acute hulp nodig hebben en de verplegers en artsen waar ze aankloppen? Ga je mensen in acute nood (in dit geval COVID patiënten) aan de voordeur weigeren? Dat gaat in tegen de eed die artsen hebben gezworen en tegen het grondwettelijk recht op zorg.
InnovaTrader Free TEST (Бесплатный Тест)! – https://v.ht/u6pfr
Ik hoor al weken over zorguitval en minder mensen die naar ziekenhuis komen. Daar mag je zorgen over hebben maar we weten ook dat veel mensen naar het ziekenhuis komen voor geruststelling. Ook heel belangrijk. Minder zorgvraag is niet per definitie slecht maar kan juist positief zijn als ander manieren gevonden worden om klachten te hanteren. Deze eenzijdige financiële benadering past in een financieel gedreven zorgindustrie. Juist zorg is meer dan diagnose en ziekte dus oppassen met deze conclusies.
Wat ik in het artikel en onderzoek mis is is het volgende: als er geen maatregelen tegen de uitbraak van het virus waren genomen waren er, volgens prognoses van het RIVM, ongeveer 5 x meer sterfgevallen geweest. Dit doortrekkend kun je stellen dat er ook 5 x meer besmettingen, ziekenhuis- en ICopnames waren geweest. Dit had tot gevolg gehad dat de reguliere zorg totaal ingestort was, met alle gevolgen vandien.
De rekensom zoals die staat klopt misschien met de cijfers van vandaag, maar neemt totaal niet mee wat er gebeurd zou kunnen zijn als er geen maatregelen en voorrang voor coronapatienten waren geweest.