De toezichthouders verwijzen naar veertien wetenschappelijke studies naar het onderwerp. Daaruit komt naar voren dat de onderzochte vaccins, van Pfizer/BioNTech en Moderna, geen gezondheidsproblemen veroorzaken bij zwangere vrouwen en hun ongeboren baby’s. Milde bijwerkingen zoals pijn in de arm, vermoeidheid, hoofdpijn of koude rillingen komen net zo vaak voor onder vrouwen die in verwachting zijn als bij andere mensen.
Geen risico op miskraam
“De studies bevestigen dat de coronavaccins geen risico geven op miskramen, vroeggeboorten of andere problemen bij ongeboren baby’s”, vat het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen samen. De veiligheid van de andere coronavaccins tijdens de zwangerschap wordt nog verder beoordeeld.
Toen de coronavaccins net op de markt kwamen, was nog niet bekend of ze veilig waren voor zwangere vrouwen. Toen dat daarna wel duidelijk werd, bleef bij sommigen twijfel. Diverse onderzoeken maakten vorig jaar duidelijk dat niet-vaccineren juist wel leidt tot hogere risico’s voor zwangeren en hun ongeboren baby’s. Zo toonde gynaecoloog Sam Schoenmakers van het Erasmus MC in Rotterdam aan dat het virus de placenta kapot kon maken, zelfs bij een milde besmetting. Zeker dertien kindjes in de Randstad werden daardoor dood geboren. Hun moeders waren ongevaccineerd.
Risico’s ernstige corona-infectie groter
De Nederlandse Vereniging voor Obstetrie & Gynaecologie (NVOG) benadrukt al langer dat de coronavaccins veilig en effectief zijn voor zwangere vrouwen. De gynaecologen wijzen erop dat risico’s van ernstige corona-infecties voor zwangere vrouwen aanzienlijk groter lijken.
Of er qua risico’s voor zwangere vrouwen een verschil is tussen de deltavariant en de omikronvariant, die sinds kort het meeste voorkomt, is nog niet duidelijk. In het algemeen wijst onderzoek wel uit dat omikron een stuk minder vaak tot ernstige ziekte leidt dan delta. (ANP)
Op 19 november 2021 waren er 3.071 miskramen gemeld aan het U.S. Vaccine Adverse Events Reporting System (VAERS), terwijl maar 1 tot 10% van de bijwerkingen daadwerkelijk worden vermeld. Er waren ook:
• 18.024 gevallen van menstruatiestoornissen
• 6.654 gevallen van vaginale/baarmoederbloedingen
• 1.216 gevallen van pijn of zwelling van de testikels
• 395 gevallen van erectiestoornissen
Al deze verschijnselen wijzen erop dat de injecties een negatieve invloed hebben op de reproductieve gezondheid van de mens. Een recent artikel in Science, Public Health Policy, and the Law gaat in op de bezorgdheid over de voortplanting en merkt op dat, hoewel “het gebruik van mRNA-vaccins tijdens de zwangerschap nu algemeen als veilig wordt gezien … biedt het invloedrijke, door de CDC gesponsorde artikel van Shimabukuro et. al.8 (2021), dat wordt gebruikt om dit idee te ondersteunen, bij nader inzien weinig zekerheid …”.
In het bijzonder is het krijgen van de COVID-prik tijdens de eerste 20 weken van de zwangerschap extreem riskant – het risico op een miskraam ligt ergens tussen 82% en 91% – maar Shimabukuro et. al. verborgen deze verbijsterende bevinding in hun paper. Hier is hoe ze het deden.
Hoe Shimabukuro et. al. een enorm veiligheidssignaal verborgen hielden:
Volgens Shimabukuro et. al..10 bedroeg het percentage miskramen binnen de eerste 20 weken van de zwangerschap 12,6% (104 miskramen op 827 zwangerschappen), wat slechts iets boven het normale gemiddelde van 10% ligt.
Er is echter een duidelijk probleem met deze berekening. Zoals uiteengezet in het Science, Public Health Policy, and the Law paper:
“… nadere inspectie van de 827 vrouwen in de noemer van deze berekening onthult dat tussen 700 en 713 vrouwen aan het vaccin werden blootgesteld nadat het tijdsbestek voor het registreren van het resultaat was verstreken (tot 20 weken zwangerschap).”
Ter verduidelijking: Shimabukuro et. al. hebben in de groep van 827 vrouwen, vrouwen opgenomen die de prik in feite niet hebben gekregen tijdens hun eerste 20 weken van de zwangerschap. Omdat zij de prik pas later in de zwangerschap kregen, zouden zij geen risico hebben gelopen op een miskraam als gevolg van de prik in het eerste trimester.
Met andere woorden, aangezien het derde trimester na week 20 valt, moet je vrouwen die de prik in het derde trimester hebben gekregen niet meerekenen wanneer je het miskraampercentage probeert vast te stellen bij degenen die vóór week 20 zijn ingespoten. Ik hoop dat dat duidelijk is.
Als je alleen de vrouwen meerekent die in de eerste 20 weken risico liepen op bijwerkingen, omdat zij de prik daadwerkelijk in die eerste 20 weken kregen, dan zijn er nog maar 114 of hooguit 127 van hen in die groep. En dat verandert de berekening aanzienlijk! Wat we in feite hebben zijn 104 miskramen op 127, dat is 82%, of mogelijk zelfs 104 op 114, dat is 91%.
Van deze 104 miskramen vonden er 96 plaats vóór 13 weken zwangerschap, wat er sterk op wijst dat het krijgen van een COVID-prik tijdens het eerste trimester een absoluut recept voor een ramp is.
De paper van Science, Public Health Policy, and the Law wijst op verschillende andere problemen met Shimabukuro’s analyse die de verwarring vergroten, waaronder het feit dat ze overlappende perioden van blootstelling en resultaat gebruikten:
Alleen al in de Duitse stad Keulen 454 Covid-19 geïnfecteerden na volledige vaccinatie
“Blootstelling aan het vaccin werd gedefinieerd per trimester (periconceptie, eerste, tweede en derde). Uitkomsten werden gedefinieerd als vrouwen die voor het eerst werden blootgesteld aan het mRNA-vaccin vóór de 20e week van de zwangerschap; en vrouwen die voor het eerst werden blootgesteld vanaf de 20e week van de zwangerschap. De zuigeling werd gedurende 28 dagen gevolgd tijdens de perinatale periode (geboorte-28 dagen).”
Dit komt op mij over als een opzettelijke misleidingsstrategie om verwarring te stichten en te verdoezelen. Zij hadden gemakkelijk dezelfde perioden voor blootstelling en resultaat kunnen gebruiken, hetzij de drie trimesters, hetzij week 1 tot 20 en week 21 tot 40.
Andere bijwerkingen waren een vroeggeboortecijfer van 9,4% (60 van de 636 geboorten), een incidentie van 3,2% van een te kleine omvang voor de zwangerschapsduur, en een incidentie van 2,2% van geboorteafwijkingen (16 van de 724 geboorten).
Een ander klein detail in Shimabukuro’s artikel wijst op een poging om het risico op een miskraam te bagatelliseren en te verbergen. De auteurs beweren dat het normale percentage miskramen in de gepubliceerde literatuur tussen 10% en 26% ligt.
Het percentage van 26% omvat echter klinisch niet-erkende zwangerschappen, en aangezien het onderzochte cohort alleen klinisch-erkende zwangerschappen omvatte – d.w.z. vrouwen die wisten dat ze zwanger waren – is die 26% statistiek niet van toepassing. Het komt erop neer dat men u in verwarring wil brengen door u te laten geloven dat het aantal miskramen veel hoger is dan het in werkelijkheid is.
Uit statistische gegevens blijkt dat het risico op een miskraam daalt van een algemeen, gemiddeld risico van 21,3% voor de gehele duur van de zwangerschap, tot slechts 5% tussen 6 en 7 weken, en helemaal tot 1% tussen 14 en 20 weken.
Als je bedenkt dat het normale risico op een miskraam slechts 5% is tegen de tijd dat je week 6 ingaat (en dat veel vrouwen zich voor die tijd niet eens realiseren dat ze zwanger zijn), dan is een risico van 82% tot 91% op een miskraam dus geen te verwaarlozen toename. Dit zou iedereen ook moeten doen beseffen dat het aanbevelen van deze injectie aan zwangere vrouwen een verwerpelijke misdaad tegen de mensheid is.
Zwangere vrouwen experimentele gentherapieën geven is laakbaar onverantwoordelijk, en suggereren dat de veiligheidsgegevens zich “opstapelen” is niets anders dan pure propaganda. Alles is nog in de experimentele fase en alle gegevens zijn voorlopig. Het zal jaren duren voordat we een duidelijker beeld hebben van de gevolgen van deze injecties voor jonge vrouwen en hun baby’s.
Gezien het hier gepresenteerde bewijs, stel ik voor het gebruik van mRNA-vaccins bij zwangerschap (categorie X) en borstvoeding onmiddellijk te staken, naast het staken van het gebruik van mRNA-vaccins bij kinderen of vrouwen in de vruchtbare leeftijd in de algemene bevolking … ~ Science, Public Health Policy, and the Law, november 2021
Vrouwen die borstvoeding geven, moeten zich er ook van bewust zijn dat het mRNA in de COVID-prik, evenals het spike-eiwit, kan worden overgedragen via de moedermelk. Dit is een andere manier waarop zuigelingen een risico kunnen lopen op acute en/of langdurige gezondheidsproblemen. Als u dus na de bevalling een COVID-prik hebt gekregen, moet u begrijpen dat u geen beschermende antilichamen overdraagt.
U draagt het vaccin zelf, en het toxische spike-eiwit dat uw lichaam produceert, over aan uw baby. In maart 2020 overleed een 5 maanden oude zuigeling aan trombotische trombocytopenie purpura binnen enkele dagen nadat zijn moeder haar tweede dosis van het Pfizer-vaccin had gekregen. Naast dat dodelijke geval zijn er ten minste 72 andere gevallen waarbij baby’s een bijwerking hebben gehad van moedermelk van een gevaccineerde moeder.
Er zijn genoeg redenen tot bezorgdheid
Tot slot dring ik er bij u op aan deze geselecteerde hoogtepunten uit de paper Science, Public Health Policy, and the Law door te lezen:
#RealNotRare: Vaccinbeschadigde vrouwen brengen video uit om mensen bewust te maken van bijwerkingen
“De verstrekkende conclusies over de veiligheid die Shimabukuro et al. (2021) trekken zijn niet overtuigend … Mechanismen die door de injectie kunnen worden verstoord zijn onder andere syncytin-1 (syn1), een fusogeen eiwit van retrovirale oorsprong, dat essentieel is voor celfusie en placentale ontwikkeling.
Studies zijn nodig om te bepalen of mRNA-gecodeerd spike (S)-eiwit HR1 (of HR1a28) of HR2 het vermogen heeft om syn1 onbedoeld te remmen, waardoor de celfusie die nodig is voor placenta-aanhechting wordt verhinderd, wat leidt tot zwangerschapsverlies.
De knaagdierstudies die Pfizer en Moderna hebben uitgevoerd om na te gaan of er een effect op de vruchtbaarheid en de ontwikkeling zou kunnen zijn, moeten wellicht worden herhaald bij primaten uit de Oude Wereld, zoals makaken, aangezien zij soortgelijke syn1- en syn2-eiwitten hebben als mensen, terwijl ratten dat niet hebben.
De aanwezigheid van auto-antilichamen tegen syn1 werd onderzocht door Mattar et al., en hoewel een verandering van auto-antilichamen tegen syn1 ten opzichte van de basislijn optrad bij alle 15 zwangere vrouwen die waren blootgesteld aan de eerste dosis van het Pfizer-BioNTech-product, werd de verandering niet hoog genoeg geacht om als biologisch significant te worden beschouwd.
Gezien de kleine steekproefgrootte kunnen deze bevindingen erop wijzen dat verder onderzoek nodig is. Verder wordt een veranderde expressie van syn1 in observationele studies in verband gebracht met pre-eclampsie, hemolyse, verhoogde leverenzymen en laag bloedplaatjessyndroom, intra-uteriene groeibeperking en zwangerschapsdiabetes mellitus.
Synctyin-1 is ook vereist voor de fusie van geslachtscellen (syn1- en ACET2-receptoren aanwezig in sperma en oöcyten) en wordt bovendien aangetroffen in de testes en de eierstokken. In de bij de Food and Drug Administration (FDA) ingediende bijsluiter van Comirnaty (Pfizer/BioNTech mRNA-vaccin) verklaren de fabrikanten dat de mogelijke aantasting van de mannelijke vruchtbaarheid niet is geëvalueerd …
Er worden vraagtekens gezet bij de conclusies van de studie van Shimabukuro et al. ter ondersteuning van het gebruik van het mRNA-vaccin in de vroege zwangerschap … De veronderstelling dat blootstelling in het derde trimester cohort representatief is voor het effect van blootstelling gedurende de gehele zwangerschap is twijfelachtig en negeert ervaringen uit het verleden met geneesmiddelen zoals thalidomide [Softenon] (zie Frontnieuws Thalidomide – een halve eeuw later nog steeds onder ons).
Het bewijs van de veiligheid van het product bij gebruik in het eerste en tweede trimester kan pas worden geleverd wanneer deze cohorten ten minste tot de perinatale periode zijn gevolgd of wanneer de veiligheid op lange termijn is vastgesteld voor de baby’s van moeders die tijdens de zwangerschap zijn ingeënt.
Bovendien spreekt de fabrikant van het product, Pfizer, deze verzekeringen tegen door te verklaren: “de beschikbare gegevens over Comirnaty toegediend aan zwangere vrouwen zijn onvoldoende om informatie te verstrekken over de risico’s van het vaccin tijdens de zwangerschap” en “het is niet bekend of Comirnaty wordt uitgescheiden in de moedermelk” aangezien “er geen gegevens beschikbaar zijn om de effecten van Comirnaty op de zuigeling die borstvoeding krijgt, te beoordelen” …
Gezien de aard van de uitrol van het mRNA-vaccin moeten zorgverleners eventuele problemen tijdens de zwangerschap melden om de veiligheid van dit product verder te bepalen …