De NZa noemt de aanwezigheid van wijkverpleging in de zorgketen een belangrijke schakel om passende zorg thuis mogelijk te maken. De wijkverpleegkundige legt de verbinding tussen de persoonlijke situatie van de patiënt, de zorg die nodig is en de beschikbaarheid van deze zorg.
Aantal cliënten wijkverpleging daalt
De NZa heeft vastgesteld dat in 2021 het aantal cliënten blijft dalen ten opzichte van de jaren daarvoor. Dat sluit niet aan bij de in gang gezette beweging naar meer passende zorg thuis. Daarom gaat de NZa een kwalitatieve en een kwantitatieve analyse doen. Die moet in kaart brengen of deze cliënten op een andere manier zorg hebben gekregen. Als dat niet zo is, betekent dit dat mensen geen zorg hebben ontvangen die wel gewenst was.
Preventie en personeelstekort
De NZa constateert dat zorgaanbieders en -verzekeraars nog steeds te weinig afspraken maken over preventie, kwaliteit van de zorg, regionale samenwerking en het tegengaan van personeelstekorten. Dat moet wel gaan gebeuren, vindt de NZa, om te zorgen dat de wijkverpleging ook in de toekomst toegankelijk blijft voor een ieder die deze zorg nodig heeft. Wel verlopen de onderhandelingen tussen zorgverzekeraars en zorgaanbieders in het algemeen in een goede sfeer. Ze maken afspraken over de doelmatigheid van zorg en de tarieven.
Weinig domeinoverstijgende afspraken
Verder blijkt uit de monitor dat huisartsen, wijkverpleging, ggz en medisch-specialistische zorg weinig onderlinge afspraken maken. Terwijl passende zorg vraagt van zorgaanbieders en zorgverzekeraars dat zij samenwerken en de zorg rondom de cliënt organiseren. Waar het mogelijk is verplaatst de zorg zich van het ziekenhuis naar thuis. Partijen maken regionaal afspraken hoe de zorg tot stand komt en wie welke rol heeft. Ook in relatie tot andere sectoren zoals huisartsen en het sociaal domein. Daar komt dus nog weinig van terecht.
Inkopers aan tafel
Op 12 april 2022 organiseert de NZa een webinar voor zorgaanbieders waar zij goede voorbeelden uit de praktijk met elkaar kunnen delen. Later dit jaar organiseert de NZa een rondetafelgesprek met inkopers van zorgverzekeraars en zorgaanbieders. Ze zullen dan bekijken hoe zij meer inhoudelijke afspraken kunnen maken om de wijkverpleging voor de toekomst voor te bereiden.
Het valt me op dat er veel gepraat wordt, je kunt een werkweek vullen met het volgen van webinars hierover, maar het ontbreekt aan uitvoering. Bij alle organisaties die praten. En, naast het complexe werkveld, financieringsprikkels die bijvoorbeeld preventie in de weg staan, ligt hier een onderdeel van het probleem. De ene samenwerkingsconstructie en kennisbank na de andere wordt ingericht, er is genoeg kennis en er zijn genoeg tools, maar implementatie gebeurt niet. Het zou mooi zijn als alle beleidsmakers, strategen en bedenkers bijvoorbeeld twee jaar van hun energie stoppen in de uitvoering, samen met de zorgverleners, terwijl NZa, VWS en ZN zich concentreren op een gezonde financiering, ik ben er van overtuigd dat er dan grote stappen gezet worden. Maar wil men echt?