Aan de hand van citaten maak ik U deelgenoot met de inhoud van het artikel. Het maakt duidelijk hoe er beleidsmatig gedacht wordt over de zorg.
Feenstra (interim bestuurder Bernhoven) meldt:
“Het ziekenhuis had te weinig gedeclareerd, corona slokte de aandacht op, de efficiëntie was ondergesneeuwd en om er te redden wat er te redden valt moet het ziekenhuis zich nu mede meer gaan richten op ‘hoogvolume, laagcomplexe zorg’. Nieuwe knieën, heupvervangingen, dat soort werk. Het klinkt verdacht veel als een terugkeer naar een traditioneel ziekenhuis. Dat klopt niet, bezweert Feenstra. ‘Wij willen absoluut doorgaan met zinnige zorg. Dat wij veel tijd zullen besteden aan de gesprekken met onze patiënten blijft snoeihard overeind staan.’ Maar door samen te werken met andere ziekenhuizen zouden ook hun patiënten in Uden geopereerd kunnen worden. ‘Je kunt zinnige zorg leveren en toch de inzet van de operatiekamers optimaliseren”.
Laat dit even op U inwerken. In Bernhoven praten ze zich suf om patiënten van operaties af te houden en willen vervolgens diezelfde patiënten uit andere ziekenhuizen opereren.
Bennemeer (oud bestuurder Bernhoven)
“80 procent van de chronische patiënten die nu in het ziekenhuis worden behandeld, kan ook buiten het ziekenhuis blijven. Geef per patiënt een totaalbedrag aan een regiehouder die alle vormen van zorg kan overzien. Die kan bepalen welke zorg thuis kan, welke bij de huisarts en waarvoor je naar het ziekenhuis moet. Zo optimaliseer je de zorg en maak je die goedkoper, want je houdt haar grotendeels buiten het ziekenhuis”
Met andere woorden een pleidooi voor het “rugzakje-model” dat de langdurige zorg in Nederland via bureautjes van zorgcowboys totaal ontregeld en vrijwel onbetaalbaar heeft gemaakt.
Kaljouw (NZa) weet het ook:
“Medisch specialisten zullen het ziekenhuis uit moeten, de wijken in, om consulten te doen bij huisartsen en gezondheidscentra. De tijd van ‘ik heb daar geen zin in’ is wel voorbij”
en
“We doen dit niet zomaar om spoedeisende hulpen te sluiten. Steeds stellen we per regio de vraag: wat is er nou nodig? En we zien toch dat het kan? In Lelystad ging het ziekenhuis failliet en verdween de SEH, en toch is de spoedzorg goed geregeld. Met een gebroken been ga je naar Harderwijk, met een infarct naar Zwolle. Bovendien – nu chargeer ik een beetje – kun je in de ambulance tegenwoordig ongeveer net zo veel doen als in het ziekenhuis”.
Heeft iemand een business plan gemaakt hoe efficiënt het is om medisch specialisten door de stad te laten fietsen? Wat doe je met een patiënt met een gebroken been en een hartinfarct? Kaljouw heeft de oplossing, waarschijnlijk: gewoon in de ambulance laten want die kunnen ook alles.
Jan Kremer (namens het Zorginstituut en werkt aan passende zorg):
“Wie wil er in de laatste levensfase nog immunotherapie, als er ook het alternatief is dat iemand je levensverhaal opschrijft voor de kleinkinderen. Maar het ziekenhuis dat dit aanbood is er weer mee gestopt. Want het levensverhaal mag niet uit zorggeld worden betaald, maar de dure immunotherapie wel. Terwijl op veel zorgvragen andere antwoorden mogelijk zijn dan zorg”
Misschien is het verstandig dat dat iedere Nederlander zijn levensverhaal bij de zorgverzekeraar inlevert. Dan kan die beoordelen of betrokkene nog wel een basisverzekering nodig heeft.
De verpleeghuiszorg is in Nederland afgebroken, gaan we nu de meest efficiënte curatieve zorg van Europa ontmantelen?
Robert Kreis
Chirurg Niet Praktiserend
Em. hoogleraar Brandwondenzorg VUmc