Kortdurend verzuim is met maar liefst 37 procent gedaald, van 1,32 procent naar 0,83 procent. Het extra lang verzuim (langer dan 365 dagen) is echter 12 procent gestegen van 1,1 procent naar 1,23 procent (zie bijlage).
Eerste kwartaal
In het eerste kwartaal werd al duidelijk dat het ziekteverzuim onder zorgmedewerkers voor het eerst sinds corona een dalende trend heeft ingezet. Het verzuimpercentage over het eerste kwartaal van 2023 kwam uit op 8,76 procent tegen 9,83 procent in het eerste kwartaal van 2022. Dat is een daling van 11 procent.
In 2022 piekte het ziekteverzuim nog naar het hoogste niveau ooit. Het verzuim kwam uit op 8,36 procent, een stijging van 15 procent ten opzichte van het jaar 2021 waarin een verzuimpercentage van 7,29 procent werd gemeten.
Opmerkelijke stijging
Zo leek de zorg nog geteisterd te worden door corona en andere ziektes in de zomer van vorig jaar. In juli zag Vernet een opmerkelijke stijging van het ziekteverzuim naar 7,89 procent van 6,77 procent in juli 2021. “Dat is veel hoger dan op grond van historische cijfers kon worden verwacht”, meldde Vernet toen.
Het is duidelijk dat het verzuim in het containerbegrip “zorgmedewerker” veel en veel te hoog is en blijft. Verontrustend is het langdurend verzuim. In de budgetten was voorheen slechts voorzien in 5% verzuim, dus de compensatie zou met dit inmiddels struktureel verzuim in de OVA met 3,8 % extra gecompenseerd behoren te worden, toch? En dan te weten dat dit relatief weinig fte banen betreft en dus gaat veel meer “verzuimende” personen ( gemiddelde aanstelling 70% van 36 uur/week of zo ). Door met dit containerbegrip te werken is enig operationeel beleid ter verbetering niet zinvol uitvoerbaar. Het betreft dus “non informatie”. Het werken binnen het VWSbudget “Zorg” lijkt ziekmakend, of is dit sensatie oproepend?