Dat leidt tot gemor onder medewerkers van het LUMC. Dat blijkt uit berichtgeving in het Leidsch Dagblad. Het onderzoek is gedaan door La Gro Geelkerken Advocaten in opdracht van de raad van toezicht van het LUMC. Voor het onderzoek zijn 1,6 miljoen e-mails gecheckt en 24 interviews met betrokkenen gehouden. Via een algoritme zijn alle mails geselecteerd op relevantie. Dat heeft geleid tot de bestudering van ruim 100 documenten over de rol van de raad van bestuur in de Percuroszaak. De promovendus die de fraude aankaartte heeft geen gesprek gevoerd, zij reageerde niet op een oproep.
Missers
Uit het rapport blijkt dat er wel degelijk missers zijn gemaakt. De advocaten concluderen dat een informatieverzoek van het Europees bureau voor fraudebestrijding OLAF is opgepakt binnen de organisatie, maar ‘dat dit niet de gepaste bestuurlijke aandacht heeft gekregen’.
Pancras Hogendoorn heeft wel steken laten vallen, is een andere conclusie. Hij sprak met de promovendus die de fraude aankaartte, maar deed daar niets mee. Hogendoorn, vicevoorzitter van het bestuur van het LUMC, treedt daarom terug.
De raad van toezicht vindt niet dat de volledige raad van bestuur iets valt te verwijten in de fraudezaak. Zij zouden niet op de hoogte zijn geweest van de sjoemelpraktijken in samenwerking met Percuros.
Alleen de samenvatting
Het volledige onderzoeksrapport wordt niet openbaar gemaakt. Dat leidt tot gemor onder medewerkers van het LUMC. La Gro Geelkerken Advocaten deed al eerder onderzoek naar de kwestie en geldt als ’huisadvocaat’ van het LUMC. Vanwege juridische redenen, en uit privacybescherming, is alleen een samenvatting van het rapport openbaar gemaakt.
Percuros was jarenlang actief als subsidiebureau voor het LUMC en heeft onder meer gesjoemeld met nepdetacheringen.
