Maeijer: ‘Verzorgingshuis is voor ouderen zonder indicatie’ 

In antwoorden op vragen van het Kamerlid Dobbe van de SP stelt Maeijer dat ze via “nadere doorrekeningen” de terugkeer van de verzorgingshuizen gaat onderzoeken. Een verzorgingshuis is volgens Maeijer een gezamenlijk huis met toezicht in de nacht.

Zonder indicatie

Dit verzorgingshuis is voor ouderen zonder indicatie voor zorg uit de Wet langdurige zorg. Een plek in het verpleeghuis is nog niet aan de orde voor deze ouderen, maar “de zorgafhankelijkheid is al wel gevorderd en extra inzet is nodig om aan hun ‘woonzorgbehoefte’ te voldoen.”

De terugkeer van verzorgingshuizen is volgens Maeijer een optie naast de al bestaande opties, zoals langdurige zorg voor ouderen thuis en nieuwe woonvormen met zorg-geschikte woningen. De terugkeer van de verzorgingshuizen moet volgens Maeijer helpen voorkomen dat ouderen tussen wal en schip vallen. Het verpleeghuis is voor de meest kwetsbare, zorgafhankelijke ouderen.   

Wachtlijsten

Volgens branchevereniging ActiZ is de terugkeer van het verzorgingshuis onder andere moeilijk vanwege de bestaande personeelstekorten. Eind 2023 diende toen nog Kamerlid Fleur Agema een initiatiefwetsvoorstel in voor de terugkeer van het verzorgingshuis. De Raad van State gaf advies over dit wetsvoorstel en zette vraagtekens bij de realisatie hiervan, namelijk door een verzekerd recht op verblijf in een verzorgingshuis op te nemen in de Wet langdurige zorg. Dit zou volgens de Raad van State juist een grotere groep ouderen recht geven op verzorging in een instelling waardoor het risico ontstaat dat de personeelstekorten, die mede de oorzaak zijn van de wachtlijsten, zullen toenemen. Nu blijkt dus dat het verzorgingshuis van de PVV voor ouderen zonder indicatie is. 

Kwaliteit onder de maat

Aanleiding voor de Kamervragen van Dobbe is de constatering van de IGJ dat de kwaliteit van de langdurige zorg voor ouderen thuis nog vaak onder de maat is. Die conclusie heeft staatssecretaris Maeijer “verontrust”. 

Hoofdlijnenakkoord ouderenzorg

Als oplossing noemt Maeijer het vergroten van het aanbod en de kwaliteit van de zorg buiten het verpleeghuis en het beschikbaar zijn van nieuwe woonvormen. Er komt een hoofdlijnenakkoord voor de ouderenzorg “waarin de onbeheersbare arbeidsmarkttekorten worden afgewend en de ouderenzorg ook financieel houdbaar wordt”.