SP-fractieleider Jimmy Dijk zette Agema twee keer weg als verrader voor de mensen voor wie ze voorheen opkwam. “Het is om je kapot te schamen, als je hier zeventien jaar in de oppositie hebt gestaan en moord en brand hebt geroepen”, zei Dijk, onder meer doelend op kwetsbare mensen die worden geraakt door de besparingen op subsidies. “U laat die mensen in de steek en verraadt ze”, brieste Dijk. Hij sneerde dat Agema in de zomer veel heeft bijgeleerd. “Ja, u bent een VVD’er geworden.”
Staatsschuld
Agema vond de beschuldigingen van verraad “onfatsoenlijk” en hekelde op haar beurt het neoliberale frame dat zij steeds opgelegd krijgt. Geïrriteerd wees ze erop dat ze niet anders kan dan te bezuinigen, omdat er nu andere financiële omstandigheden zijn. De plannen van de SP zouden volgens haar opgeteld uitkomen op 14 miljard euro extra, structureel. “En u wilt dat incidenteel dekken vanuit de staatsschuld die al oploopt. Ik wens u veel succes”, zei Agema.
Rijke Nederlanders
GroenLinks-PvdA kan ook uit het hoofd zetten om rijke Nederlanders meer te laten meebetalen aan de zorg, maakte Agema duidelijk. Daar is coalitiepartner VVD “pertinent” tegen, zei ze berustend. “Daar zal ik rekening mee moeten houden.”
SP’er Dijk zag daarmee zijn gelijk bevestigd dat de PVV aan de leiband van de VVD zou lopen. Agema zou zijn ontmaskerd, riep hij door de Kamer. De VVD blokkeert al jaren dat rijkere Nederlanders meer bijdragen, beklaagde Dijk zich. Hij verwees naar 2012, toen het er warempel van leek te komen maar de VVD daarop onder dreiging van een kabinetscrisis terugkwam, waarna Agema hem lachend bijviel.
PVV’er
Daar reageerde VVD-Kamerlid Judith Tielen dan weer woedend op. Agema gedroeg zich als PVV’er in plaats van als minister, vond ze. Die verontschuldigde zich.
Het Centraal Planbureau becijferde eerder deze maand dat mensen met een middeninkomen relatief meer bijdragen aan de zorg dan rijke landgenoten. (ANP)
Peter Koopman
Dit was te verwachten en altijd als “het zuur” met dooddoener “er is in het budget geen ruimte” blijft de Tweede Kamer steken in verwijten en afwijzingen. Los van ook mijn mening dat sommige onderwerpen niet te realiseren niet verstandig is, vraag ik me af wat voegt het afwijzen en kibbelen toe aan aan de voortgang van VWS opgaven? Samen zoeken ( en niet “zieken” of “schelden” ) naar andere mogelijkheden en alternatieven, lijkt me meer zinvol. We zitten immers in hetzelfde “bootje”, toch?