De 60-jarige chirurg, sinds 2002 werkzaam bij Amsterdam Medisch Centrum (AMC), bekleedde verschillende functies. Daarvoor ontving hij een maandsalaris van bijna 24.000 euro. Hoewel zijn prestaties als orthopeed uitstekend waren, ontving het ziekenhuis tien jaar lang klachten over zijn botte bejegening. Zo vertoonde hij langdurig agressief en denigrerend gedrag richting collega’s, personeel en studenten.
1,2 miljoen ontslagvergoeding
Ondanks een coachingtraject in 2017 om zijn communicatie te verbeteren, escaleerde het grensoverschrijdende gedrag met conflicten en scheldpartijen tijdens operaties in 2022 en 2023. Op 5 december klaagden alle artsen in opleiding in een brief over het ‘ongewenste gedrag’ dat een ‘bedreigend en onveilig leerklimaat’ creëerde. Na mislukte mediation stapte het AMC in juni 2023 naar de rechter. Die oordeelde dat het AMC het rechtmatige besluit had genomen. De geëiste ontslagvergoeding van 1,2 miljoen euro werd afgewezen.
Hoger beroep
De chirurg liet het daar niet bij zitten en spande een hoger beroep aan. Het Gerechtshof oordeelt nu dat er geen redelijke grond bestond voor ontbinding van de arbeidsovereenkomst. “Anders dan Amsterdam UMC en de kantonrechter komt het hof tot het oordeel dat de arbeidsverhouding niet ernstig en met name niet duurzaam is verstoord”, aldus het gerechtshof. Het hof signaleert dat Amsterdam UMC in de procedure niet altijd volledig is geweest in het presenteren van de feiten en omstandigheden, zoals jaarevaluaties, een visitatierapport en steunbetuigingen waaruit gedragsverbetering bleek.
Daarnaast heeft Amsterdam UMC een aantal situaties geschetst op basis van anonieme meldingen die niet met stukken zijn onderbouwd of waarvan niet vaststaat dat deze met de chirurg zijn besproken. “Verder heeft Amsterdam UMC een aantal voorvallen geschetst die zouden hebben bijgedragen aan de (verdere) verstoring van de arbeidsverhouding.” Volgens het hof had Amsterdam UMC de chirurg in de gelegenheid moeten stellen om met de betreffende groepen en personen in gesprek te gaan. Hoewel aangevoerd tijdens de zitting, ziet het hof geen grond voor een angstcultuur voor aiossen door de hiërarchische verhoudingen. “Overigens mag van volwassen artsen in opleiding in de traumachirurgie worden verwacht dat zij een dergelijk (lastig) gesprek niet uit de weg gaan.”
Dubbele traumadiensten
Een andere meewegende factor is de omstandigheden waaronder de chirurg werkte. Zo was hij de enige orthopedisch chirurg die zich volledig op orthopedische traumatologie richtte en draaide hij twee keer zoveel traumadiensten als zijn collega’s. “Tijdens zijn werk op de OK gaat het over leven en dood, de operaties zijn regelmatig langdurig en complex en vinden (regelmatig in de nacht) plaats onder hoge tijdsdruk zonder tijd voor preoperatieve voorbereiding. Het hof kan zich voorstellen dat de communicatie daardoor onder druk komt te staan en zoals de medewerkers van het operatiekamercomplex in hun brief hebben geschreven niet altijd ‘hypercorrect’ kan zijn.” Tegelijkertijd vindt het hof dat de chirurg zich aan de Gedragscode moet houden en zorg moet dragen voor sociale veiligheid en een fijne en veilige werkplek.
Comeback
Volgens het hof is de chirurg ‘zeer sterk inhoudelijk gedreven’, waarbij het patiëntbelang en de patiëntveiligheid te allen tijde voorop heeft gestaan. Tegelijkertijd stelt het hof dat de chirurg grote en kleine steken op communicatief vlak heeft laten vallen waardoor sommige collega’s in een afhankelijke positie zich onheus bejegend voelden. Toch rechtvaardigt dit geen ontbinding van het arbeidscontract, aldus het gerechtshof. Daarom mag de chirurg per 1 december 2024 weer zijn werkzaamheden oppakken die hij voor zijn non-actiefstelling bekleedde.
Het gerechtshof legt een dwangsom van 10.000 euro bruto per dag op als Amsterdam UMC in gebreke blijft, met een maximum van 750.000 euro bruto. Daarnaast moet het ziekenhuis de chirurg 25.000 euro rechtsbijstandskosten betalen. De chirurg moet de eerder ontvangen transitievergoeding zelf terugbetalen.
Dirk van Goor
Het ziekenhuis en vooral de aio’s, het personeel op de OK’s wens ik heel veel sterkte wanneer straks jullie weer worden geconfronteerd mee de betreffende chirurg.
Ieder ziekenhuis heeft zo zijn horken in de medische staf. En altijd is het weer een flinke strijd om daarvan af te komen.
Soms mislukt dat en dan zitten de direct betrokkenen dagelijks met de gebakken peren.