De bestuursvoorzitter van ’s lands grootste instelling in de gehandicaptenzorg is boos op staatssecretaris Maeijer, verantwoordelijk voor de langdurige zorg. Onlangs besloot die het verzoek van de sector om verdere verhoging van de tarieven voor de zorg voor de zwaarste categorie cliënten – de VG7 – af te wijzen.
Volgens Klunder verliest de gehandicaptenzorg al minimaal tien jaar geld op haar zwaarste cliënten. “Dat compenseren we door geld uit onze vastgoedexploitatie te gebruiken om de gaten te dichten. Maar onze gebouwen moeten ook een keer vernieuwd worden. Zo zijn we in feite de sector aan het uithollen.”
Klunder breekt een lans voor de gehandicaptenzorg, “waar hele mooie, bijzondere dingen gebeuren.” Maar met de alsmaar groeiende druk op de betaalbaarheid, ziet hij de zorg zoals ze nu bestaat in gevaar komen.
“We hebben heel veel van de vraagstukken die spelen in de samenleving uitbesteed aan de zorg. Dat is mooi als je het geld en de mensen hebt, maar als er schaarste is zoals we die nu hebben, dan zul je misschien in een ander paradigma moeten stappen.”
VG 7 geïndiceerd niveau van professionele zorgbehoefte zal naar ik aanneem niet alleen kwantitatief ( aantal benodigde zorgprofessionals ) maar ook kwalitatief ( noodzakelijk professioneel niveau ) deskundig onderbouwd zijn? Dan resteren nog overwegingen of concentratie van deze zorgbehoefte ( schaalvoordelen ) nog economische argumenten bieden, toch? Daarna is slechts de juridische weg wenselijk of demoedig het hoofd buigen en betreffende zeer gecompliceerde zorgbehoevenden ( die zelf niets meer kunnen opbrengen of veranderen ) minder passende professionele zorg te blijven bieden. ( crowdfunding? Publiciteit? Jolanda Venema ? Dennendal? ). Naar mijn mening is vermenging van begrotings- en bekostigingsposten kruidenierswerk en niet juist. De kosten van onderdak en het onderhoud daarvan mogen en kunnen daarvoor niet ingezet worden. Die „fout“ is basis van de huidige situatie.