In ziekenhuizen die meer honderd dan prostaatverwijderingen uitvoeren is de kans op urine-incontinentie kleiner dan in ziekenhuizen die minder patiënten opereren. Dit blijkt uit onderzoek van Zorgverzekeraars Nederland (ZN) en de Nederlandse Vereniging voor Urologie (NVU) onder ruim 1.800 patiënten.
De resultaten van het onderzoek zijn dinsdag gepubliceerd in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde. Niet eerder is in Nederland voor een dergelijk groot aantal patiënten de relatie tussen incontinentie en prostaatverwijdering onderzocht.
Aanleiding voor het onderzoek waren door ZN en Zilveren Kruis geconstateerde aanwijzingen voor een flink verschil in neveneffecten bij prostaatverwijdering. Urine-incontinentie is van die neveneffecten een van de meest voorkomende. ZN heeft vervolgens in samenwerking met de NVU en Vektis het gebruik van incontinentiemateriaal na prostaatverwijdering op landelijke schaal onderzocht. Ze gebruikten hierbij declaratiedata van zorgverzekeraars CZ, Menzis, VGZ en Zilveren Kruis.
Volumenorm
Uit het onderzoek komt naar voren dat de kans op incontinentie afneemt wanneer ziekenhuizen minimaal honderd patiënten opereren. Dit resultaat ondersteunt volgens de initiatiefnemers het besluit van de NVU dat ziekenhuizen een minimaal aantal prostaatverwijderingen voor prostaatkanker per jaar moeten verrichten.
De NVU hanteert momenteel vijftig prostaatverwijderingen per jaar als minimumnorm. Dat aantal wordt in 2019 waarschijnlijk opgeschroefd naar honderd operaties per ziekenhuis per jaar. “Binnen de NVU heeft het registreren en verbeteren van kwaliteit van zorg ook de hoogste prioriteit”, zegt NVU-voorzitter Peter Mulders. “Als blijkt dat door meer prostaatoperaties te verrichten de kans op incontinentie kan verminderen, moeten we dat als urologen organiseren. Daar heeft de patiënt tenslotte baat bij.”
Data
ZN laat weten ook bij andere aandoeningen op eenzelfde wijze tot inzicht in de uitkomsten van zorg te willen komen. Wout Adema, directeur Zorg van ZN: “Zorgverzekeraars streven naar de beste kwaliteit van zorg voor hun verzekerden. Dit onderzoek is een sterk voorbeeld van hoe artsen en zorgverzekeraars door gezamenlijk gebruik van data met elkaar kunnen optrekken om dit waar te maken. Wij nodigen ook andere zorgverleners uit om deze uitdaging met ons aan te gaan.”
